ලොව විශාලතම ග්ලැසියර නිම්නය ලෙස හැඳින්වෙන්නේ නැගෙනහිර ඇන්ටාටිකාවේ "ලැම්බර්ට්" ග්ලැසියර නිම්නයයි.
එහි පළල කිලෝමීටර 100 ක්. එසේම එය දිගින් කිලෝමීටර 400 ක් වන අතර ගැඹුර කි. මී 2.5 ක්. ලොව විශාලතම ග්ලැසියර නිම්නය ලෙස ගිනස් වාර්තා පොතට එක් වී ඇති මෙය, ඇන්ටාටිකා ප්‍රදේශයේ අයිස් ඇති තලාවන්ගෙන් 8% ක් ම ප්‍රින්ස් චාල්ස් කඳුවැටියේ නැගෙනහිර සහ දකුණු දෙසට රැගෙන යනවා.
මෙම දැවැන්ත ග්ලැසියර නිම්නය මුලින්ම හඳුනාගත්තේ 1952 වසරේදී. ඒ අමෙරිකානූ භූගෝල විද්‍යාඥයෙකු වූ ජෝන් රොස්කෝ විසිනි. මෙය 1957 වසරේදී "ලැම්බර්ට් ග්ලැසියරය" ලෙස නම් කරනු ලැබුවේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ "ජාතික ඇන්ටාටිකා පර්යේෂණ සහ ගවේෂණ" වැඩසටහන විසිනි.
දේශගුණික විපර්යාස අධ්‍යනය සඳහා දර්ශකයක් ලෙස මෙම ග්ලැසියරය ඉතාමත් වැදගත් මෙහෙයක් ඉටු කරනවා. ඒ ඉතා සුළු දේශගුණික වෙනස්වීමක් හේතුවෙන් පවා සැලකියයුතු පමණකින් ග්ලැසියරයෙන් පහළට අයිස් ගලා යාමට එය බලපෑම් ඇති කරන නිසා. එම ප්‍රදේශයේ පවතින කටුක සහ රළු පාරිසරික තත්වයන් නිසා, මෙවා නිරීක්ෂණය කෙරෙන්නෙ දුරස්ථ සංඥා භාවිතා කිරීමෙනුයි. ඒ අනුව ග්ලැසියර නිම්නය ඔස්සේ අයිස් චලනය වන ප්‍රවේගයන් අනූව ඒවා සිතියම් ගත කොට තිබෙනවා. එවැනි සිතියමක ඉතා අඩු ප්‍රවේගයකින් අයිස් චලනය වන ප්‍රදේශ දුඹුරු පැහැයෙනුත් වඩා වැඩි ප්‍රවේගයෙන් අයිස් චලනය වන ප්‍රදේශ රතු පැහැයෙනුත් සලකුණු කෙරෙනවා.
සඳුන් රාජකරුණා
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
පහුවදා උදේ පාන්දර දක්සපාල එයාගේ යාළුවන්ව අවදි කෙරෙව්වා. සියලු දෙනාම නැගිටලා සංචාරයට සූදානම් වුණා. ඉස්කුරුප්පුවයි, මුරිච්චියයි ඒ ගොල්ලන්ගේ සම් කබා ඇඳ ගත්තා. දඩයම් සේන බූට්ස් සපත්තු පයලා ගත්තා. ඒවා දණ හිසටත් වැඩිය උසයි. ඒ වගේ සපත්තු පය ලා ඇවිදීමට බොහොම හොඳයි. කඩිනම් රාළ එයාගේ අපූරු ඇඳුම් ඇඳගත්තා. ඒ ගැන සුළු විස්තරයක් කරන්න ඕනෑ. හැමදාම ඉක්මන් වන කඩිනම් රාළ වේලාව නිකම් අපතේ යැවීමට කැමති නැහැ. ඉතින් එයා ලෑස්ති කර ගත්තා බොත්තම් නැති ඇඳුමක්. ඕනෑම ඇඳුමක් අඳින විටයි ගලවන විටයි වැඩියෙන්ම වෙලාව ගතවෙන්නෙ බොත්තම් දැමීමටයි ගැලවීමටයි.
කඩිනම් රාළගේ ඇඳුමේ කලිසම සහ කමිසය වෙන් කරලා නැහැ. දෙකම එකට එක් කරලා. ඒක හිසට උඩින් වුණත් දමන්ට පුළුවනි. ඇඳුමේ කෙළවර ගාන්චුවක් තිබෙනවා. ඒක ලිහපු ගමන්ම මුලු ඇඳුම එකපාරටම දෙබෑ වෙලා දෙපා ලඟ වැටෙනවා.
තරබාරු බොත්තම් පුංචා ඉතාම හොඳ ඇඳුම ඇඳගත්තා. වැඩියෙන්ම සාක්කු තියෙන ඇඳුම ඉතා හොඳ ඇඳුම හැටියට තමයි තරබාරු බොත්තම් පුංචා ගණන් ගත්තේ. එයාගේ හොඳම ඇඳුමට සාක්කු දාහතක් තිබෙනවා. උඩු කබායේ සාක්කු දහයක්" පපුවේ සාක්කු දෙකක්, උදරයට හැඩේට කපාපු සාක්කු දෙකක්, උඩු කබායේ ඇතුළු පැත්තට සාක්කු තුනක්. පිටේ රහස් සාක්කුවක්. කලිසමේ සාක්කුවල ගණන මෙසේය. දෙපැත්තට සාක්කු දෙකකි. දණහිසෙන් පහළ එක සාක්කුවකි. පිටුපසට සාක්කු දෙකකි. ඉස්සරහට සාක්කු දෙකකි. සාමාන්‍යයෙන් ඒ වගේ දණහිසට පහළින් සාක්කු තියෙන ඇඳුම් අඳින්නේ චිත්‍රපට කැමරා ශිල්පීන් විතරයි.
මී පැණියා අල්ලි තියෙන ඇඳුමක් ඇඳගත්තා. එයා හැමදාම කැමති අල්ලි තියෙන ඇඳුම් අඳින්ට. එයාගේ කලිසමත්, කෝට් එකත්, කැප් තොප්පියත් අල්ලි සහිතයි. කුසුම් පුරයේ කුරුමිට්ටෝ එයාව දැක්කම මෙන්න මෙහෙම කියනවා: " ආන්න බලාපල්ලා දාම් ලෑල්ලක් පණපිටින් ගමන් කරනවා."
අනේ අපොයි හිම ක්‍රීඩාවට අඳින ඇඳුම් ඇඳගත්තේ, එය බොහොම ගමන් පහසුව ඇති කරන නිසා. බයනැති දාස ඉරි වැටිච්ච ජර්සියකුයි, ඉරි වැටිච්ච කලිසමකුයි ඇඳගත්තා. එයා බෙල්ල වටේට ඔතා ගත්තෙත් ඉරි වැටිච්ච මප්ලරයක්. බයනැති දාස කුරුමිට්ටෙකුට වඩා ඇඳක ගුදිරියට සමානයි. ඉතින් ඔය අන්දමට කුරුමිට්ටෝ තමන්ට තියෙන හොඳම ඇඳුම් ඇඳගත්තා. හැබැයි කලබලයාට විතරක් එයාගේ උඩුකබාය හොයාගන්ට බැරි වුණේ එයා ඇඳුම් හැමතැනම විසිකරන නිසයි. එයාගේ "කැප්" තොප්පියත් කොපමණ හෙවුවත් හොයාගන්ට බැරි වුණා. අන්තිමට ඇඳ යට තිබුණු හිම තොප්පිය විතරක් හොයා ගත්තා.
චිත්‍ර අඳින වර්ණ ගුවන් සංචාරය පවතින දවස් වලදී දකින හැමදෙයක්ම ඇඳීමට තීරණය කළා. වර්ණ, පින්සල් සහ පාට වර්ග වේලාසනින්ම බැලුම යටින් සවිකර ඇති කූඩයට දැම්මා. සංගීතරාජ් බටනළාවක් අරගත්තා. පුංචි දොස්තර බෙහෙත් මල්ලක් පිළියෙල කරලා කූඩයේ බංකුව යට තැබුවා. බැලුමෙන් ගුවන් ගතවෙලා යන විට කවුරුහරි ලෙඩ වුණොත් ඔහුට ෙබහෙත් දීමට පුංචි දොස්තර දුරදක්නා නුවණින් කල්පනා කිරීම හොඳ දෙයක්.
තවම උදේ හයට නැති වුණාට නගරයේ සියලු දෙනාම වගේ බැලුම වටේට එක් රැස් වෙලා හිටියා. තවත් කුරුමිට්ටන් බොහෝ දෙනෙක් ඒගොල්ලන්ගේ ගෙවැටවලත්, වහල උඩත් නැගලා බැලුම ගුවනේ පාවෙන සැටි බැලීමට සූදානම් වුණා.
කඩිනම් රාළ අන් අයට පෙර බැලුම යට සවිකර තිබෙන කූඩයට බැහැලා බංකුවක වාඩි වුණා. එය ඉතාම සැප පහසු තැනක්. ඊළඟට වැඩ බැරිදාස වාඩි වුණා.
"අන්න බලාපල්ලා, දැනටමත් කූඩයට රිංගලා බංකුවේ වාඩි වෙලා!" වටේට හිටිය අය කෑ ගසන්නට වුණා.
"ඔය ගොල්ල වාඩි වුණේ මොකද? එළියට එන්න! තව වෙලා තියෙනවා!" එහෙම කියුවේ දක්ස පාල.
"ඒ කොහොමද? දැන් ඉගිලෙන්ට පුළුවනි" වැඩ බැරි දාස කට දැම්මා.
"ඔයා කතා කරන්නේ නොදන්න නිසා. තවම අපි බැලුමට උණුසුම් වාතය පිරවූයේ නැහැ."
"උණුසුම් වාතය පුරවන්නේ මොකටද?"කඩිනම් රාළ ඇසුවා.
"උණුසුම් වාතය, සීතල වාතයට වඩා සැහැල්ලුයි. ඒ නිසා උණුසුම් වාතය උඩ යනවා. අපි බැලුමට උණුසුම් වාතය පිරවුවාම, බැලුම අපත් අරගෙන ඉහළට නගීවී."දක්ස පාල විස්තර කළා.
"එහෙනම් උණුසුම් වාතය පුරවන්න ඕනේ!"යයි කී වැඩ බැරි දාස කඩිනම් රාළත් සමග බිමට බැස්සා.
"ආන්න බලාපල්ලා, අරගොල්ල බිමට බහිනවා. අද ගුවනින් නොයන්ට වගෙයි." වහල උඩ හිටිය කුරුමිට්ටෝ කිවුවා.
"සත්තකින්ම නොයන්ට තමයි. මේ වගේ බැලුමක් ගුවනේ පාවෙන්ට පුළුවන්ද? නිකම් මිනිසුන්ව රවට්ටනවා."එහෙම කියුවේ තවත් වහලයක් උඩ හිටපු කුරු පුංචෙක්.
මේ වෙලාවෙදී වැලි ගෝනි කීපයක් පටවන්ට කියලා කුරුමිට්ටන්ට දක්සපාල නියම කළා. කඩිනම් රාළයි, අනේ- අපොයි සහ සපුමල් පැංචයි තවත් කීප දෙනෙකුයි වැලි ගෝනි පුරවලා කූඩයට ගෙනෙන්ට පටන් ගත්තා.
"අරගොල්ල මොනවා කරනවද?" කිසිවක් තෝරා ගන්ට බැරි මිනිස්සු ඇහුවා. "අර කූඩයට වැලි ගෝනි පටවන්නේ මොකද?"
"ඒයි. නුඹලා මොනවා කරනවද?" එහෙම ඇහුවේ වහලයක් උඩට නැගලා බලාගෙන හිටිය බට්ටා.
"අපි ගුවනට නැගලා මේ වැලි ගෝනි නුඹලාගේ ඔළුවට විසි කරනවා." වැඩ බැරියා පුරසාරම් දොඩවන්ට වුණා.
ඔවු, සත්තකින්ම වැඩ බැරියා දැනගෙන හිටිය් නෑ මේ වැලි ගෝනි මොනවටද කියලා. ඒ නිසා එයාට හිතුණු දේ එයා කිවුවා.
"ඔයගොල්ලෝ ඉස්සෙල්ලා අහසට නගින්න!" බට්ටා කෑ ගැසුවා.
ඒ ගොල්ල ගුවනින් යාමට බයවෙලා වෙන්නට ඕනෑ. ඒ ගොල්ල වෙනුවට වැලිගෝනි යවන්නට හදනවා." එහෙම කිවුවේ ගෙවැටේ නැගලා හිටපු බට්ටිච්චා.
වට පිට හිටපු අය හිනා වෙන්නට පටන් ගත්තා.
"ඔවු! ඔවුන් බය වෙලා! බයවෙන්නට හේතු තියෙනවාද? කොහොම වුණත් ඔය බැලුම අහසේ පාවෙන්නේ නෑ.
"කියන්ට බෑ. සමහර විට ඒගොල්ල ගුවනින් යනවා වෙන්නට ඕනෑ." වැටක සිදුරෙන් බැලුම දිහා බලාගෙන හිටපු චූටියා කිවුවා.
බැලුම අවට රැස් වෙලා හිටපු කුරුමිට්ටෝ මේ ගැන වාද විවාද කරන අතරෙදි, ගෙවත්ත මැද ගිණි මැලයක් ඇති කරන ලෙස දක්සපාල අණ කලා. මුරිච්චියයි, ඉස්කුරුප්පුවයි ලොකු තඹ හැලියක් ගෙනවිත් ගිනි මැලයට උඩින් තිබ්බා. වාතය රත් කිරීමට මේ හැලිය හැදුවේ මුරිච්චි සහ ඉස්කුරුප්පු බාස් උන්නැහේලා. හැලියේ කට කුඩා සිදුරක් තියෙන පියනකින් වහලා. හැලියට හුළං පිරවීමට වෙනම පොම්පයක් ගෙනැවිත් තිබුණා. හැලියට හුළං පුරවලා, ඒ හුලං රත් වුණාම කුඩා සිදුරෙන් එය බැලුම තුලට යනවා.
බැලුම අවට සිටි අයට මේක තේරුම් ගැනීමට බැහැ. ඉතින් ඒ ගොල්ල නොයෙක් අදහස් කියන්නට පටන් ගත්තා.
"ඒ ගොල්ල අහසේ පාවෙන්නට ඉස්සෙල්ලා සුප් හොද්දක් බීලා උදේ කෑම කන්නට ලෑස්ති වෙනවා." එහෙම කියුවේ පුංචි කුසුම්.
"ඉතිං ඔයා හිතන්නේ කොහොමද? ඔය වගේ ගමනක් යන්ට ඉස්සෙල්ලා ඔයා මොනවහරි කන්නේ නැද්ද?" බට්ටිච්චා ඇහුවා.
"අපොයි සත්තකින්ම මොනවා හරි කනවා. සමහර විට එය අවසාන ආහාර වේල වෙන්නට පුළුවනි." පුංචි කුසුම් කියුවා.
"අවසාන වරටද?"
"ඔවු අවසාන වරට කෑම කාලා, අහසට නගිනවා. බැලුම අහසේ පාවෙලා පුපුරලා යාවි. ඒ ගොල්ල බිම වැටිලා කුඩු වේවි."
"අපොයි නැහැ. බැලුම පුපුරන්නේ නැහැ. එහෙම පුපුරන්න බැලුම අහසටම නගින්න ඕනෑ. නමුත් මේ බැලුම සුමානයක් තිස්සේ ගෙවත්තේ තියනවා." බට්ටිච්චා කියුවා.
"දැන්නම් බැලුම ගුවනේ පාවෙනවාමයි!" එහෙම කියුවේ පුංචි කුසුම් ලඟ හිටපු රන්මලී.
ආයෙමත් බැලුම අවට රැස්වෙලා හිටපු අය මහ හයියෙන් වාද විවාද කරන්නට පටන් ගත්තා. එකෙක් කියනවා බැලුම ඉගිලෙයි කියලා, එවිට අනෙකා කියනවා නැහැ- ඉගිලෙන්නේ නැහැ කියලා. තව එකෙක් කියනවා බැලුම ගුවනට නගීවිය කියලා, එතකොට වෙනත් එකෙක් කියනවා, නැහැ, ගුවනට නගින්නේ නැහැ කියලා. දැන් ඉතිං මේ දෙගොල්ලන්ගේ කෑ ගැසීම නිසා කිසිම දෙයක් ඇහෙන්නේ නැහැ. විවාදය කොතරම් සැර වුණාද කීවොත්, පුංචි එවුන් දෙන්නෙක් පොර කා ගන්නට පටන් ගත්තා. ඔවුන් පොර කෑම නැවැත්වූයේ ඔවුන්ගේ ඔළු වලට ඇල් වතුර වත් කළාට පසුවයි.
මේ වන විට හැලියේ ඇති වාතය සෑහෙන තරමට රත් වූ නිසා දක්ස පාල එයින් බැලුම පිරවීමට තීරණය කළා. නමුත් බැලුමට රත් වූ වාතය පිරවීමට ඉස්සෙල්ලා, එහි ඇති සීතල වාතය පිට කරන්නට ඕනෑ. දක්ස පාල බැලුමේ රබර් බටයට බැඳලා තිබෙන ලණු පොට ලිහලා දැම්මා. එවිට රබර් බටයෙන් පිට වුණේ බැලුම ඇතුලේ තිබුණු සීතල සුළං. බැලුම ගුවනට නගිනවාද නැද්ද කියලා බලන්නට ආපු කුරුමිට්ටෝ බැලුමේ හුලං ගිහිල්ලා ඒක කුඩා වන සැටි දැකලා පුදුමයට පත් වුණා. එය හැකිලිලා, රැළි ගැහිලා, කුඩා වෙලා කූඩයට වැටුණා. ඉස්සෙල්ලා විශාල බැලුමක් තිබුණු තැන දැන් තියෙන්නේ කූඩයයි, දැලයි විතරයි.
හුළං පිටවන "ෂූ" හඬ නැවතුනා, ඔන්න එතකොට අවට රැස්වෙලා හිටිය කුරුමිට්ටන් සියලු දෙනාම බක බක ගාලා හිනා වුණා. බැලුම ගුවනට යන්නේ නැහැ යි කී අයයි, යනවා කී අයයි දෙගොල්ලොම හිනාවුණා. වැඩ බැරි දාසගේ යාළුවා ගුණේ පැංචා කොයි තරම් ගොඩාක් හිනාවුණාද කියනවා නම් එයා වහලේ උඩ ඉඳලා බිමට පෙරලිලා ඔළුවේ ගල් තැලුමකුත් ඇති කර ගත්තා.
"ඔන්න ඒගොල්ල ගුවනින් ගිය හැටි!" අවට රැස්වෙලා හිටපු අය කියන්නට වුණා.
"දක්සපාලගේ බැලුමට ගිය කල දසාව! සුමානයක් තිස්සේ එයා බැලුම හැදුවා. හිටි හැටියෙම බැලුම පිපිරුණා. හරිම නාටකයක්! මේ තරම් හිනාවෙච්ච දවසක් මතක් කරන්න පවා අමාරුයි!"
ඒ වුණාට දක්සපාල කුරුමිට්ටන්ගේ කතා ගණන් ගත්තේ නැහැ. එයා බැලුමේ දිග රබර් බටය හැලියේ පියන මැද තියන සිදුරට සවි කරලා පොම්පයෙන් හුළං ගහන්නට නියම කළා. එවිට හැලියට අලුත් වාතය ලැබුනා. හැලියේ තිබිච්ච උණුසුම් වාතය බැලුමට ඇතුළු වුණා. බැලුම ටිකෙන් ටික විශාල විශාල වෙලා කූඩයෙන් එළියට එන්නට පටන් ගත්තා.
"අන්න බලාපල්ලා! ආයෙමත් බැලුමට හුළං පුරවනවා! හරිම පුදුම උදවිය!" වටේට රැස්වෙලා හිටිය අය කියාපි. "ඔය බැලුම ආයෙත් පුපුරාවි."
බැලුම ගුවනේ පාවෙන බව එක් කෙනෙකුවත් විශ්වාස කළේ නැහැ. නමුත් ටිකෙන් ටික බැලුම විශාල වෙලා ලොකුම ලොකු කොමඩු ගෙඩියක හැඩය ගත්තා. මේ වර බැලුම උඩ ඇදිලා ගිහින් එය වහලා තිබුණු දැලත් ඇදගෙන ඉහළ නගින සැටි වටවෙලා හිටිය අය දුටුවා. අන්න එවිට තමයි සියලු දෙනාම පුදුමයට පත් වුණේ. දැන් කිසිම කෙනෙක් ලණුව ඉහලට අදින්නේ නැති වුණාට බැලුම ඉබේටම ඉහළ නගින සැටි ඔවුනට පෙනුණා.
"හුරා!" කියලා පුංචි කුසුමා කෑ ගසා අත්පුඩි ගැහැව්වා.
"ගිරිය පුප්පන්ට එපා!" බට්ටා අණ කළා.
"බලන්න, බැලුම ඉහළ නගින හැටි!"
"ඒ වුණාට තවම ගුවනට නැංගේ නැහැ. බැලුමට පුළුවන්ද, කුරුමිට්ටන්වයි, කූඩයයි අරගෙන අහසට නගින්න!"
බැළුම තවත් විශාල වෙලා ඉහල නගින සැටිත්, කූඩය පොළොවට ඉහළින් ඇදෙන සැටිත් බට්ටාට පෙනුනා. එයා මහ හයියෙන් කෑ ගහන්ට පටන් ගත්තා.
"බැලුම අල්ලා ගනිල්ලා! නැතිනම් බැලුම ගුවනට නගීවි! ඔයගොල්ලො මොනවා කරනවාද?"
බැලුම අහසේ පියාසර නොකලේ එය කජු ගහට බැඳලා තිබුණු නිසා. බැලුම පොළවට ඉහළින් ටිකක් නැගලා තියෙනවා විතරයි.
"හුරා!" කියලා අවට රැස්වෙලා හිටිය කුරුමිට්ටෝ, කුරු පැංචෝ කෑ ගහන්ට පටන් ගත්තේ හිතේ ආසාව නිසා. "දක්සපාල දක්සයා, වැඩට හරිම සූරයා! දක්ස පාලගේ බැලුමත් දක්සයි! ඒ ගොල්ල බැලුමට පිරෙවුවේ මොනවද? වාෂ්පද වෙන්නට ඕනෑ!"
බැලුම ගුවනේ පියාසර කරන බව දැන් නම් සියලුදෙනාටම විශ්වාසයි.
නිකොලායි නෝසව්
පරිවර්තනය - දැදිගම වී. රුද්‍රිගු
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
දක්සපාල පොත් කියවීමට බොහෝ ආසා කරන නිසා එය ඈත රටවල සංචාරයන් ගැන පොත් ගොඩක් කියවා තියෙනවා. හවස් කාලයේ වැඩක් නැතිව ඉන්න වෙලාවල දී දක්ස පාල පොත් කියවා දැන ගත් නොයෙක් කරුණු ගැන අනික් අයට විස්තර කරනවා. අනික් ළමයින් වැඩියෙන්ම අහන්න කැමති පිටරටවල් ගැන විස්තර, රට රටවල්වල සංචාරය කළ මිනිසුන් ලැබූ අත්දැකීම්, අපූරු සිදුවීම්, ආදී දේ ළමයින් බොහෝම ආශාවෙන් අහනවා.
මේ වගේ කතා ඇසූ පසු කුසුම් පුරයේ කුරු ළමයින් රටවල් සංචාරය කරන සැටි සිතින් මවා ගන්නවා. සමහරුන් සංචාරය කිරීමට සූදානම් වෙනවා. පා ගමනක් යාමට නැතිනම් ගඟේ ඔරු පැදීමට සමහරු යෝජනා කළා. එහෙත් දක්සපාල මෙහෙම යෝජනා කළා.
"විශාල බැලුමකට හුළං පුරවලා අපි ගුවනේ පාවෙමින් සංචාරය කරමු."
ඒ අදහසට හැමදෙනාම කැමති වුණා. කුසුම් පුරයේ කුරුමිට්ටෝ මීට පෙර කිසිම දාක බැලුමක නැගලා ගුවනේ පාවෙලා නැහැ. ගුවනින් යාම ඉතාම හොඳ වැඩක් කියලා ළමයින් සියලු දෙනාම බොහොම සතුටු වුණා. ඒත් ගුවනේ පාවෙන බැලුමක් හදන්නේ කොහොමද? මේ ගැන නම් එක ළමයෙකුවත් දැන සිටියේ නැහැ. "මම ඒ ගැන කල්පනා කරලා ඔය ළමයින්ට විස්තර කරන්නම්" කියලා දක්සපාල කියුවා.
ඔන්න ඉතින් දක්සපාල කල්පනා කරන්ට පටන් ගත්තා. දවස් තුනක් සහ රෑ තුනක් තිස්සේ ඔහු මේ ගැන කල්පනා කළා. බැලුම් බෝලය රබර් වලින් හදන්ට ඔහු තීරණය කළා. රබර් සාදන හැටි කුසුම් පුරයේ ළමයි දන්නවා. පීකුස් ගහට සමාන ගහක් කුසුම් පුරයේ තියෙනවා. ඒ ගසේ ලපටි අතු කැපුවාම රබර් කිරි වලට සමාන කිරි වගයක් ලබා ගත හැකියි. මේ කිරි වර්ගය ටික වේලාවකින් උකු වෙලා රබර් බවට පත් වෙනවා. එයින් රබර් බෝල සහ සපත්තු කවර හදන්ට පුළුවනි.
විශාල බැලුමක් හැදීමට දක්සපාල තීරණය කරලා කිරි සොයාගෙන එන ලෙස දැන්වූවා. දක්සපාල කිරි එකතු කරගන්ට ලොකු පීප්පයක් ලෑස්ති කලා. රබර් කිරි එකතු කරන්ට වැඩබැරි දාසත් ගියා. අතර මගදී එයාට පාරේ කොල්ලෙක් සමග සෙල්ලම් කරමින් සිටි ගුණේව මුණ ගැසුනා.
"ගුණේ අපි හදන්ට යන්නේ මොකක්ද කියල දන්නවද? නුඹ දැනගත්තොත් ඉරිසියාවේ පුපුරන්ට පටන් ගනීවි." වැඩ බැරි දාස තම මිතුරාට පැවසුවා. " නුඹ ඒ වගේ දෙයක් හීනෙන් පවා දැකලා නැහැ."
"නුඹලා හදන්ට යන්නේ මොකක්ද?" ගුණේ ඇහුවා.
"අපි ඉක්මනින්ම ලොකු බැලුම් බෝලයක් හදලා ගුවනේ පාවෙමින් රට රටවල සංචාරය කරනවා."
ගුණේට ඉරිසියාවක් ඇති වුනා. ඔහුටත් ගුවනේ පාවීමට ආශාවක් ඇති වුණත් ඔහු එය යටපත් කරගෙන උදම් අනන්නට වුණා.
"අපොයි, බැලුම් බෝලය මහ ලොකු කෙරුවාවක්! මම අර පුංචි කෙල්ලන් සමග යාලු වුණා."
"මොන කෙල්ලන් සමගද?"
"අන්න අරගොල්ලත් එක්ක" යැයි කී ගුණේ කෙල්ලන් දෙදෙනෙකු පෙන්වමින් මෙසේ පැවසුවා. "අන්න අර කෙල්ලගේ නම මැස්සී, අනිත් කෙල්ලගේ නම බොත්තමී."
මැස්සී සහ බොත්තමී තරමක් ඈතින් සිටගෙන වැඩ බැරි දාස දෙස තරමක බියෙන් බැලුවා.
වැඩ බැරි දාස ඔවුන් දෙස යටැසින් බලා කතා කළා.
"එහෙමද? ගුණේ නුඹ මගේ යාළුවෙක් නේද!"
"මම නුඹත් සමග යාළුයි. ඒ වගේම අර පුංචි කෙල්ලන් දෙදෙනා සමගත් යාළුයි. එකක් අනෙකට බාධාවක් නොවෙයි."
"නැහැ. ඒක බාධාවක්. නුඹ පුංචි කෙල්ලන් සමග යාළුනම්, නුඹත් පුංචි එකෙක් තමයි. නුඹ දැන්ම පුංචි එවුන් එක්ක තරහ වෙයන්!"
"මම තරහ වෙන්නෙ මොකටද?" ගුණේ ඇසුවා.
"නුඹ දැන්ම උනුත් එක්ක තරහ වෙන්ට ඕනෑ. නැතිනම් මම නුඹත් සමග තරහ වෙනවා." වැඩ බැරිදාස තර්ජනය කළා.
"ඉතින් තරහ වෙයන් මට මොකෝ?" එසේ ඇසුවේ ගුණේය.
"ඔව් මම තරහ වෙනවා විතරක් නොවෙයි, නුඹේ මැස්සීටයි බොත්තමීටට්යි කනේ පහර දෙනවා!"
වැඩ බැරි දාස මිට මොලවාගෙන ගෑණු ළමයි දෙදෙනාට පහර දීමට ගියා. ගුණේ වැඩ බැරි දාස යන මග අවුරා ඔහුගේ නළලට පහරක් ගැසුවා. මේ දෙන්න පොරකාගන්ට පටන් ගත්තාම ගෑනු ළමයි දෙදෙනා බය වෙලා පැනලා දිව්වා.
"ආ, නුඹ ඒ ගෑනු කෙල්ලන් දෙදෙනා නිසා මගේ නළලට ගැහුවා නේද?" ගුණේගේ නහයට පහර දීමට කුරුමානම් අල්ලමින් වැඩ බැරි දාස කෑගහන්ට පටන් ගත්තා.
"නුඹ ඒ ළමයින්ව බය කරන්නේ මොකටද?" එසේ අසන ගුණේ දෑත් වැනුවා.
"අපොයි, ගෑණුන්ව ආරක්ෂා කරන ගෑනු කිච්චා!" වැඩ බැරි දාස එහෙම කියලා ගුණේගේ ඔලුවට දඩෝස් ගාලා පාරක් ගැහුවා. ඒ පාර බොහොම සැර නිසා ගුණේව ඉබේම ඉන්දවුණා. එයාට නැගිට සිටීමට ශක්තිය ලැබුණු විගස එයා දුවන්ට පටන් ගත්තා. "නුඹත් එක්ක මම හැබෑටම තරහයි!" වැඩ බැරි දාස පැන දුවන ගුණේට ඇහෙන්ට කෑ ගැසුවා.
"ඉතින් මට මොකද? නුඹ පළමුවෙන්ම ඒවි මා ළඟට යාළු වෙන්ට!" ගුණේ කියුවා.
"හොඳයි, බලාගෙන හිටපිය, මා නම් එන්නේ නැහැ. අපි බැලුමේ නැගිලා ගුවනේ පා වෙනවා!"
"අපොයි මොන ගුවනේද? ගහෙන් අත්තට වැටේවි. එච්චර තමයි."
"නුඹලා කබලෙන් ලිපට වැටේවි!" වැඩ බැරි දාස ගුණේට විහිළු කලා. ඉන්පසු එයා ගියා රබර් කිරි එකතු කරන්ට.
පීප්පය පිරෙන තෙක් රබර් කිරි එකතු කළා. එවිට දක්සපාල මුරිච්චියාට කියුවා කාර් වල රෝද වලට හුළං ගහන පොම්පයක් ගෙනෙන්ටයි කියලා. ඔය පොම්පයට දිග රබර් නලයක් සවි කරලා, එක් කොනකින් රබර් කිරි දැම්මා. දක්සපාල මුරිච්චියාට කියුවා සෙමින් හුළං ගහන්ටයි කියලා. එතකොට රබර් කිරි එක මහ විසාල බැලුමක් වගේ පිම්බෙන්ට පටන් ගත්තා. මුලදී හරියට සබන් පෙණ බුබුළක් වගෙයි. මේ බැලුම ලොකු වෙන්ට ලොකු වෙන්ට දක්සපාල ඒක වටේට රබර් කිරි ගෑවා. මුරිච්චියාත් සෙමින් සෙමින් නොකඩවාම සුළං ගහපු නිසා එය විශාල බැලුම් බෝලයකට පරිවර්තනය වුණා.
බැලුම කොතරම් විශාල දැයි කීවොත්, එය වටේට රබර් කිරි ගෑමට පවා දැන් දක්ස පාලට බෑ. අනික් කුරු ළමයින් බැලුම වටේට රබර් කිරි ගාන්ට ඕනෑ යයි දක්ස පාල නියම කළා. සියලුම කුරු ළමයි වැඩ කරන්ට පටන් ගත්තා. එක් එක් ළමයෙක් එක් එක් වැඩක් බැගින් කරන්ට වුණා. නමුත් වැඩ බැරි දාස විතරක් බැලුම් බෝලය වටේට යමින් සිවුරු හඬලන්ට පටන් ගත්තා. ඔහු එහෙම වටේට ගියේ බැලුම් බෝලය ළඟින් නොවෙයි එයට ඈතින්. වැඩ බැරි දාස බැලුම් බෝලය දිහා බලමින් තොල මතුළන්ට වුණා.
"බැලුම පුපුරාවි, දැන්, මේ දැන්ම පුපුරනව!" අපොයි!"
එහෙත් බැලුම් බෝලය පිපිරුණේ නැහැ. ඒ විතරක් නොවෙයි විනාඩියක් පාසාම එය විශාල වුණා. දැන් ගෙවත්තේ තියෙන රට කොට්ටන් පඳුරේ අතු වලට නැගලා තමයි බැලුම වටේට රබර් කිරි ගාන්ට පුළුවන්.
ඔය විදියට දවස් දෙකක් තිස්සේම බැලුම් බෝලයට හුළං ගසමින් එය වටේට රබර් කිරි ගෑවා. බැලුම් බෝලය ගෙයක් තරම් විශාල වුණාට පස්සේ හුළං ගැසීම නැවැත්තුවා. බැලුම් බෝලයට සවිකරලා තිබුණු රබර් නලය ලනු පටකින් දක්සපාල බැඳලා දැම්මේ, එය සුළඟේ පාවී යාම නවත්වා දැමීමටයි.
"දැන් ඉතින් රබර් කිරි හොඳට වේලෙන තුරු අපි වෙනත් වැඩ කරමු" දක්සපාල අනික් කුරුමිට්ටන්ට කියුවා.
ඔහු බැලුම ගැට ගහලා තිබුණු ලනු පට රට කොට්ටන් ගහේ බැඳලා දමලා, මිටි කොල්ලන්ව කට්ටි දෙකකට බෙදුවා. එක කට්ටියකට සේද පණුවන්ගෙන් සේද නූල් එකතු කරන්ට අණ කළා.අනික් කට්ටිය බිරියෝසා පොතු වලින් විශාල කූඩයක් හදන්ට ඕනෑයි කියලා දක්සපාල කියුවා.
දක්සපාල මේ වැඩ එයාගේ මිතුරන් සමග කරන විට, කුසුම් පුරයේ චුට්ටෝ මේ විශාල බැලුම් බෝලය බලන්ට ආවා. හැම කෙනෙකුම ආශා කළා බැලුම් බෝලය අතගාන්ට. සමහරු එය එසවීමට පවා ඉදිරිපත් වුණා.
"අපොයි, බැලුම් බෝලය බොහොම සැහැල්ලුයි. එක අතකින් වුනත් උස්සන්ට පුලුවනි." කුසුම් පුරයේ මිට්ටෝ එහෙම කියුවා.
"සැහැල්ලු බව නම් ඇත්ත තමයි. නමුත් ඔය බැලුමට ගුවනේ පාවෙන්ට බැහැ." එහෙම කියුවේ තෝපික් නමැති වාමන කොල්ලා.
"බැලුමට ගුවනේ පාවෙන්ට නොහැකි වෙන්නේ මොන හේතුවක් නිසාද?" මිට්ටෝ ප්‍රශ්න කලා.
"එහෙම පාවෙන්නේ කොහොමද? එහෙමනම් දැනටමත් ඉහළට ඇදිලා තියෙන්ට ඕන නෙව. නමුත් බැලුම පොලවට වැටිලා තියෙනවා." තෝපික් කියුවා.
මිට්ටෝ කල්පනා කරන්නට පටන් ගත්තා.
"ඔව්, ඔව්, බැලුම සැහල්ලු වුණාට ගුවනේ පාවෙන්ට තරම් සැහැල්ලු නෑ. ඉතින් කොහොමද ඉගිලෙන්නේ?"
ඔවුන් එහෙම ප්‍රශ්න කළේ දක්සපාලගෙන්. එවිට ඔහු මිට්ටන්ට මෙලෙස විස්තර කළා.
"පොඩ්ඩක් ඉවසාගෙන ඉඳපල්ලා. ඉක්මණින්ම නුඹලාට බලාගන්ට හැකි වේවි."
දක්සපාල මිට්ටන්ට ඊට වඩා වැඩි විස්තරයක් නොකළ නිසා, ඒ ගොල්ල සැක කරන්ට පටන් ගත්තා. මේ අතරතුර කුසුම් පුරයේ හැම තැනම ගිහිල්ලා බොරු ආරංචි පතුරුවා හරින්ට තෝපික් ඉදිරිපත් වුණා.
"ඔය බැලුම් බෝලය අහසේ පාවෙන්නේ කොහොමද?" තෝපික් එහෙම ප්‍රශ්න කරලා ඔහුම පිළිතුරු දුන්නා." කුරුල්ලන් අහසේ පියාසර කරන්නේ උන්ට අත්තටු තියෙන නිසා. ඔය රබර් බැලුමට ගුවනේ පාවෙන්ට ශක්තියක් නැහැ. ඔය තියෙන විදිහට බිම වැතිරිලා තියේවි."
ඉතින් අන්තිමේදි කුසුම් පුරයේ මිට්ටෝ සියලු දෙනාම ඔහු ගේ කතාව හරි යැයි විශ්වාස කළා.
සමහරු දකපාලගේ ගෙයි වැට ළඟට ඇවිත් ඔහුට විහිළු කරනවා.
"ඔන්න බලාපිය, මෙන්න බලාපිය! බැලුම් බෝලය උඩු ගුවනේ පාවෙනවා! හා- හා- හා!"
එහෙත් දක්සපාල මිට්ටන්ගේ විහිළු ගණන් ගත්තේ නැහැ. සේද දැල හදලා ඉවර වුනාම, එය බැලුමට උඩින් දැම්මා.
ගෙවැට ළඟ හිටිය මිට්ටෝ දිගටම විහිළු කළා. "අන්න බලාපල්ලා! බැලුම උඩින් දැලක් දමලා. හරියට ඒක පාවෙන්ට යනවා කියලා වෙන්ට ඕන. හැබෑ විහිළුවක්. හා-හා-හා!"
ගහට බැඳලා තියෙන බැලුම් බෝලය ඉහළ අත්තකට බඳින්ට කියලා දක්සපාල අනික් අයට කියුවා.
එවිට කඩිනම් රාළයි, මුරිච්චියයි ගහට නැගලා බැලුම බැඳපු ලණුව ඉහළට ඇද්දා. බැලුම බලන්ට ආපු වාමනයින් මේක දැකලා බොහොම සතුටු වුණා.
"හා-හා! මේක අපූරු බැලුමක්. ගුවනේ පාවෙන්ට නම් ලණුව ඉහළ අදින්ට ඕනද! ඉතින් එහෙමනම් පියාසර කරන්නේ කොහොමද?"
"ඉගිලෙන්නේ එහෙම තමයි. ඒගොල්ල බැලුම් බෝලය උඩ වාඩිව් එලා ලණුව ඉහළට අදිනවා. ඔන්න එතකොට බැලුම උඩ පාවෙනවා."
බැළුම් බෝලය ඉහළ අත්තක ගැට ගැහැව්වායින් පස්ස සේද දැලේ කොන්වලට බිරියෝසා පොතුවලින් හදාපු කූඩය සවි කරන්ට කියලා දක්ස පාල කියුවා. ඒ කුඩ හැඩය අනුව හරි හතරැස්. හතර වටේට වේවැල් බංකු හතරක් තියෙනවා. එක බංකුවක් උඩ මිටි කොල්ලන් හතරදෙනෙකුට වාඩි වෙන්ට පුළුවනි.
මේ විදියට දැලේ කොන් හතරට වේවැල් කූඩය සවි කළාම, දක්ස පාල කියුවා ගුවනේ පාවෙන බැලුමේ වැඩ අවසානයි කියලා. කඩිනම් රාල ගුවනේ පාවෙන සැටි සිතින් මවා ගන්ට පටන් ගත්තා. දැන් ඉතින් බැලුමේ කූඩුවට නගින අය තමන්ගේ පැරචුට් හදා ගන්ට ඕනයි කියලා දක්ස පාල අනිත් අයට දැනුම් දුන්නා.
"පැරචුට් මොකටද?" එහෙම ප්‍රශ්න කළේ වැඩ බැරි දාස.
"හිටිය හැටියෙම බැලුම පිපිරුණොත්, අපිට සිද්ද වෙනවා පැර-චුට් වලින් බිමට බහින්න" දක්ස පාල විස්තර කළා.
ඊළඟ දවසේදී දක්ස පාල සහ එයාගේ මිතුරෝ පැර-චුට් හදන්ට පටන් ගත්තා. වාමන මිතුරන් ඔදුවාන්චික් මල් වලින් පැරචුට් හදන්ට පටන් ගත් අතර දක්සපාල ඒවා සාදන සැටි සගයින්ට කියා දුන්නා.
විශාල බැලුම් බෝලය ගහක බැඳලා තියෙන සැටි දකින කුසුම් පුරයේ මිට්ටෝ මෙහෙම කියුවා.
"ඔය බැලුම පුපුරන තුරු ඔහොම බැඳලා තියේවී. ඔය බැලුමට ගුවනේ පාවෙන්ට බැහැ."
"ඒයි නුඹලා ගුවන් ගත වන්නේ න් නැද්ද? බැලුම පුපුරන්ට ඉස්සෙල්ලා පියාසර කරපල්ලා!" වැට අයිනේ හිටිය මිට්ටෙක් කෑ ගැසුවා.
"ඔයා කලබල වෙන්ට එපා. හෙට උදේ අටට අපි ගුවන් ගත වෙනවා" එලෙස පිළිතුරු දුන්නේ දක්සපාල.
බොහෝ දෙනෙක් හිනා වුණා. සමහරු මෙම පියාසරිය ගැන සැක කළා.
"හිටි හැටියේම ඒ ගොල්ල බැලුමේ නැගලා ගුවන් ගත වුණොත්! හෙට උදේට ඇවිල්ලා බලන්ට ඕනෑ." සමහර අය එහෙම කියුවා.
නිකොලායි නෝසව්
පරිවර්තනය - දැදිගම වී. රුද්‍රිගු
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
කඳු බෑවුමක දං බෝවිටි පඳුරු තළා
පහළට ඇදී පර මල් පෙති ඉවත නොළා
කලදෝ දියෙන් පොඟවා රන් පුළිනතලා
සංගීතවත් වී යමි ඉදිරියට ගලා
සැඟවෙමි, එබෙමි, නිසසල වෙමි, සසල වෙමි
ඇඹරෙමි එහෙත් පසු නොබසිමි නොනවතිමි
කවදා කොතැනකදි හෝ මහ මුහුද හිමි
හමුවුණු කෙණෙහි මා සතු බර ඔහුට දෙමි
එන්නේ කොහි සිටද කොතැනකටද යන්නේ
ඔබ කුමකටද මා දුටු තැන් විමසන්නේ
මිනිසුන් ගිහින් නිතරම ආපසු එන්නේ
කිමදැයි කියා කිසිවකු ඇයි නොසොයන්නේ
විසිරී යන පරිදි රන් සමනලුන් රොද
වන මල් පඳුරු දෙදරවමින් මුලින් ඇද
උඩ පැන නට නටා ඇවිදින් ගිමන් සිඳ
නැළවෙමි කුරුල්ලන්ගේ රජ දහන් මැද
සැපවත් වෙවී රට මැද හිරිකඩ වැස්සෙන්
කේතකි ගුහා උක් කොටු වෙල් එළි ඔසෙන්
හේ දඬු බට පඳුරු නිල් ඕවිටි අස්සෙන්
ආයෙමි නිදහසේ දෙවඟන පසු පස්සෙන්
මහ හඬ දිදී වස් දඬු තාලයට හඬා
කඳු රැළි වලින් ඇද හැලෙමින් නොවිඳ විඩා
වන දෙව් ලියන්ගේ ගම්මානයක කුඩා
කැරකෙමි සිනා රැළි මතු කොට ඉවුරු කඩා
හිරිමල් සිනා රැළි පෙණ පිඬු මිහිරිතම
ගල් පරවලම හැපි හැපි බිහි කරමි මම
සම තැනිතලා වල හමුවෙයි අලසකම
නිරසයි අතර මඟ අවහිර නොදුටු බිම
එච්. එම්. කුඩලගම
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
ඉර- කඳු මුදුනින් මෑත් වෙලා
මම ආවෙමි අවදි වෙලා
කුසුම් පොඩිති තවම නිදි ද
පෙති හකුලා ගුලි වීලා
මල්- අතරින් නිල් පොකුරු වලා
එනවිට ඔබෙ කිරණ ගලා
පිණි පොරවන ඉවත හෙළා
ඉන්නෙමු අපි සිනා සලා
කුරුල්ලෝ- උණුසුම් රන් කෙඳිති ලලා
ඉර ඇවිදින් අවදිවෙලා
කුසුම් පොඩිති සුවඳ ලලා
අවදිව ඇත සතුට සලා
හනික නැගෙමු - වැඩ අරඹමු
ගයමු ගයමු - සතුට බෙදමු
නිදි ගැට හැර අවදිවන්න
උදෑසනේ මිහිර කියමු
ළමයා- කවුළු තුලින් එළිය ගලා
එනවිට මල් සුවඳ සලා
කූජනයෙන් සතුටු වෙලා
මෙන්න මමත් අවදි වෙලා
මුහුණ දොවමි - පිරිසිදු වෙමි
කුසුම් පුදමි - බුදුන් වඳිමි
දෙමාපියන් නැමඳ තුටින්
පමා නොවී පාසල් යමි.
සෙනිති කවිරත්න
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
බොහොම ඉස්සර කාලෙක තැනින් තැනට ගොස් කූඩාරම් ගසා ගෙන ජීවත් වෙන මහල්ලෙක් සිටියා. ඔහුට හිටියා දූවරුන් තුන් දෙනෙක්. ඉන් බාලම දුව ඉතාම කරුණාවන්තයි. නුවණක්කාරයි.
මේ මහල්ලා බොහොම දුප්පත්. ඔහුගේ කූඩාරම තනා තිබූ හම් පවා හොඳටෝම ගෙවිල තැනින් තැන සිදුරු මතු වෙලා තිබුණා. අඳින්ට උණුසුම් ඇඳුම් තිබුණෙ ඉතාම අඩුවෙන්. දැඩි සීත කාලෙදි මහල්ලා ගිනි මැලයක් දල්වා එයාගේ දූවරු තුන්දෙනා සමග ඒ වටා හිඳගෙන උණුසුම් වෙනවා. රාත්‍රී කාලයේදී ගින්න නිවා දමලා සීතලේ ගැහි ගැහී නින්දට යනවා.
ඔන්න එක දවසක් සීත කාලයේ දී ඉතා භයානක හිමකුණාටුවක් ඔවුන් ජීවත් වුණු තුන්ද්‍රාවට හමාගෙන ආවා. කුණාටුව දිනක් මුළුල්ලේම හමාගෙන ගියා. එතැනනින් නොනැවතී දෙවන දිනයෙත් කුණාටුව හමාගෙන ගියා. ඊටපස්සෙ ඔය විදියටම තුන්වෙනි දිනයෙත් කුණාටු සුළං හමාගෙන ගියා. හරියටම කුණාටුවෙන් සියළුම කූඩාරම් ගසාගෙන යන්න ඔන්න මෙන්න කියලයි තිබුණෙ. කුණාටුව නිසා සීතලෙන් ගැහෙමින් කුසගින්නෙ සිටින්නට මිනිසුන්ට සිදු වුණා. මහල්ලාත් දූවරු තිදෙනාත් කූඩාරම ඇතුළේ සිතලෙන් ගැහෙමින් කුසගින්නෙ සිටියා. කූඩාරම තුළ ට වී බියකරු කුණාටුවේ සද්දෙට ඇහුම් කන්දීගෙන උන් මහල්ලා මෙන්න මෙහෙම කිවුවා.
"මේ කුණාටුව කිසිම විදියකින් නවතින්නෙ නැති පාටයි. මේක කෝතුරා ගේ වැඩක්. ඔහු වෙත යහපත් බිරිඳක් එවන තුරු කිසිම විදියකින් කුණාටුව නොනවතීවි. මගෙ ආදරණීය වැඩිමහල් දුවේ, නුඹ කෝතුරා වෙතට යා යුතුයි. එහෙම නොවුණොත් සියල්ලෝම සීතලෙනුත් බඩගින්නෙනුත් මියයාවි."
"හොඳයි තාත්තේ, මං පාර හොයාගන්නෙ කොහොමද?" වැඩිමහල් දියණිය පියාගෙන් ඇහුවා.
"මගෙ ආදරණීය දුවේ, මං නුඹට කුඩා හිම යානයක් දෙන්නම්. එය සුළඟ හමාගෙන යන දෙසට තබා තල්ලු කරාපන්. එය නුඹට යා යුතු දිසාව පෙන්වාවි. කුණාටුව ඇව්දින් නුඹේ කබායෙහි බොත්තම් සියල්ල ගලවා දමාවි. එයට ඉඩ හැරපන්. එය නැවත සකස්කරගන්ට යන්ට එපා. පා වැසුම් හිමෙන් පිරී යාවි. ඒවා ගසාදමන්ට නවතින්ටත් එපා. කන්දට ළඟාවන තුරු කිසිම තැනෙක නැවතී විවේක ගන්ටත් එපා. ඉන්පසු කඳු මුදුන තරණය කරපන්. කඳු මුදුනට ආ හැටියෙම පා වැසුම් වලින් හිම ඉවත් කරපන්. කබායෙ බොත්තම් පියවා ගනින්. මොහොතකින් පුංචි කුරුල්ලෙක් ඇවිත් උරහිසෙ ලගිවී. ඌව එළවාදමන්ට එපා. ඌට කරුණාවෙන් කතා කරපන්. ඉන්පස්සෙ ආයෙන් හිම යානයට නැගී කඳු පාමුලට පලයන්. හිම යානය නුඹව කෝතුරාගේ ගෙමිදුලට ගෙනයාවි. කූඩාරම ඇතුළු වෙයන්, ඒත් එහි ඇති කිසිම දෙයක් අල්ලන්ට එපා. ඔහේ ඉඳගෙන ඔහු එනතුරු හිටපන්. කෝතුරා ආ හැට්යෙම ඔහු කියනා සියල්ල ඉටුකර දීපන්" මහල්ලා කියා සිටියා.
හිම කබාය ඇඳගත්ත වැඩිමහල් දුව තාත්තා දුන් හිම යානය කුණාටුව හමන දෙසට තල්ලු කළා. යානය හෙමින් ඉදිරියට ඇදී ගියා. ඇය එය පසු පසින් ඇවිදගෙන ගියා. ඔන්න කුණාටුව දැඩි වෙලා ඇගේ කබායේ බොත්තම් සියල්ල ගලවා දැමුවා. ඉතා සීතල හිම වලින් ඇගේ පා වැසුම් පිරී ගියා. සීතල කොයිතරම්ද කියනවා නම් ඈට තාත්තා කියූ දේ අමතක වුණා. ඔන්න ඈ නැවතී කබායේ බොත්තම් පියවන්ට පටන් ගත්තා, පා වැසුම්වලින් හිම ඉවත් කලා. ඊට පස්සෙ කුණාටුව හමන දෙසට ආයෙත් ඇවිදින්ට පටන් ගත්තා. ඔහොම ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන ගිහින් ඇය කඳු පාමුළට ළඟා වුනා. ඔන්න ඈ කඳු මුදුනට නගින්ට පටන් ගත්තා. මුදුනට ළංවෙද්දිම පුංචි කුරුල්ලෙක් පියඹා විත් ඇගේ උරහිසෙ වැහුවා. ඒත් වැඩිමහල් දුව ඌ එළවා දැමුවා. ඇය වටේ වරක් කරකැවුණු පුංචි කුරුල්ලා ඈතට පියඹා ගියා. වැඩිමහල් දුව හිම යානට නැගී කඳු පාමුලට පිටත් වුණා. ඔහොම ගිහින් හිම යානය නැවතුණෙ විශාල කූඩාරමක් ඉදිරියෙයි.
වැඩිමහල් දුව කූඩාරම ඇතුලට ආවා. එතකොටම ඈ දුටුවා පිළිස්සූ මුව මස් කැබැල්ලක්. ඉතිං ඈ ගිනි මැලයක් ගැසුවා. හොඳ හැටි උණුසුම් වුණා. පසුව මුව මස් තීරු කන්නට වුණා. වරකට කෑ යුතුව තිබුණෙ තීරුවක් බැගින් වුණක් ඈ කළේ බඩ පිරෙන තුරුම එක වර මස් අනුභව කළ එකයි. ඔන්න එතකොටම වාගේ කවුරුන් හෝ කූඩාරමට ඇතුළු වෙන සද්දයක් ආවා. ඇතුල්වෙන තැන එල්ලා තිබුණු හම් තිර ඉහළට එසවුණා. කුඩා යෝධයකු කූඩාරමට ඇතුළු වුණා. ඒ තමයි කෝතුරා - සුළඟට අධිපති දෙවියා. ඔහු වැඩිමහළු දියණියට මෙන්න මෙහෙම කිවුවා.
"ඒයි කෙල්ලෙ, නුඹ ආවේ කොහි සිටද? නුඹට මගෙන් ඕනෑ මොනවද?"
"මගේ පියා නුඹ වෙතට යන්ටැයි ඉල්ලා සිටියා." වැඩිමහල් දුව උත්තර දුන්නා.
"ඔහුට එහෙම කරන්ට ඕනෑ වුණේ ඇයි?"
"ඔබේ බිරිඳ හැටියට ගන්ටයි."
"මං දඩයමෙ ගිහින් මස් ගෙනවිත් ඇති. ඉක්මනින් වෑංජනයක් පිළියෙල කර දීපන්." කෝතුරා කිව්වා.
වැඩිමහල් දුව ඈට කී විදියට කළා. මස් වෑංජනය පිලියෙළ කල වහාම එය කොටස් දෙකකට වෙන් කරන ලෙස කෝතුරා කියා සිටියා.
"මේ මස් වලින් අඩක් නුඹටත් මටත් කෑමට. අනෙක් අඩ ලී බන්දේසියක දමා අසල්වැසි කූඩාරමට ගෙනගොස් දීපන්. නුඹ කූඩාරම ඇතුලට යන්ට එපා. දොරටුව ළඟ නැවතියන්. මැහැල්ලක් එළියට එයි. ඇයට මේ මස් අඩ දීපන්. ඇය හිස් බන්දේසිය නැවත ගෙනෙනතුරු එළියෙන් හිටපන් " කෝතුරා කිවුවා.
වැඩිමහල් දුව මස් බන්දේසියත් අරන් යන්ට පිටත් වුණා. සුළං ඉතා තදින් හැමුවා. හිම තදින් වැටෙන්නට පටන් ගත්තා. වටපිට හැමදේම කට්ට කළුවරයි. මෙලෝ දෙයක් නොපෙනෙන මේ කුණාටුවේ කූඩාරමක්.. ! ! වැඩිමහල් දුව ඉදිරියට ඇවිදගෙන ගියා. මඳක් නැවතිලා හිතන්නට පටන් ගත්තා. මස් වෑංජනේ වීසිකරලා හිස් බන්දේසියත් අරන් කෝතුරා ළඟට ගියා.
"අසල්වැසියන්ට මස් දුන්නද?" කෝතුරා ඇහුවා.
"ඔව්, එහෙමයි" වැඩිමහල් දුව උත්තර දුන්නා.
"මට බන්දේසිය පෙන්වාපන්. මස් වෙනුවෙන් ඔවුන් අපට දී ඇත්තේ මොනවාදැයි මට බලන්ට ඕනෑ."
වැඩිමහල් දුව හිස් බන්දේසිය කෝතුරාට පෙන්වූවා. ඒත් කෝතුරා කිසිවක් කීවේ නෑ. ඔහු තමාගේ මස් පංගුව කෑමට ගත්තා. ඉන් පසු නින්දට ගියා.
පසු දා උදේ කලින් අවදි වුණු කෝතුරා මුවහමක් අරන් කූඩාරමට ආවා.
"මා දඩයම් නිම කර පැමිණෙන තුරු නුඹ මේ සම් කැබැල්ලෙන් මට අළුත් කබායකුත්, පා වැසුම් යුගලකුත් අත් මේසුත් මසා තබන්නට ඕනෑ. ආපසු පැමිණ නුඹ කොතරම් නුවණක්කාරදැයි බලන්ට මට පුළුවනි" එහෙම කියලා කෝතුරා දඩයම් කරන්ට තුන්ද්‍රාව බලා පිටත්වුණා.
වැඩිමහල් දුව වැඩකරන්ට පටන් ගත්තා. ඔන්න ටික වේලාවක් ගතවුණා. දොරටුවේ සම් තිර පට ඉහළට එසවුණා. අළු පාට කෙස් තියෙන මැහැල්ලක් පෙනී හිටියා.
"අනේ පුංචි කෙල්ලේ, මගෙ ඇහැට රොඩ්ඩක් වැටුණා. නුඹට පුළුවනිද ඩිංගක් බලන්ට" මැහැල්ල කියා සිටියා.
"මට බැහැ. මට වැඩ තියෙනවා" වැඩිමහල් දුව කියා සිටියා.
මැහැල්ල කිසිවක් නොකියාම කූඩාරමෙන් පිටවෙලා යන්ට ගියා. හවස් වෙන්නට කලින් වැඩ නිම කරන්ට සිතු වැඩිමහල් දුව පිහියකින් සම් කැබැලි කපන්නට වුණා. කලබලේ කොයිතරම්ද කියතොත් ඇඳුම් හොඳහැටි පිළියෙල කරන්ට ඇයට හැකි වුණේ නෑ. ඒවා මසන්නට ඉඳිකට්ටක්වත් නූල් වත් ඈ සතුව තිබුණේ නෑ. ඒ නිසා එය සම්පූර්ණ කරන්ට ඇයට බැරි වුණා.
දවස අවසානයේ කෝතුරා පැමිණියා.
"අලුත් ඇඳුම් ලෑස්තිද?" කෝතුරා ඇහුවා.
"එහෙමයි. මේ තියෙන්නෙ" වැඩිමහල් දුව උත්තර දුන්නා.
කෝතුරා ඇඳුම අතට ගත්තා. හම් කැබැල්ල ඉතා රළුව තිබෙන බව ඔහුගේ ඇඟිලි වලට දැනුණා. ඇඳුම ඉතාම අපිළිවෙලට කපා තිබුණා. මැහුම් ඉතා අවලස්සනයි. ඒ විතරක් නොවෙයි, ඔහුට අඳින්ට තියා හිතන්නවත් බැරි තරම් කුඩා ඇඳුමක් ඒක.
කෝතුරා කෝප වුනා. වැඩිමහල් දියණිය අල්වා කූඩාරමෙන් පිටතට වීසි කළා. ඈත හිම ගොඩක් මතට වැටුණු ඈ මිය යන තරමට සීතලෙන් ගල් වුණා.
කුණාටුවේ සැර එන්න එන්නම දරුණු වුණා. කූඩාරම තුල හිඳගෙන මහල්ලා ආයෙත් වතාවක් සුළඟට කන්දීගෙන හිටියා. ඉඳලා මෙහෙම කිවුවා.
"වැඩිමහල් දුව මා කියූ කිසිවක් ඇසුවේ නෑ. කුණාටුව නැවතුණෙ නැති හේතුව ඒකයි. කෝතුරා හොඳටෝම කෝප වෙලා තියෙන හැඩයි. මගෙ ආදරණීය දෙවැනි දුවේ, මේ වතාවෙ නුඹ කෝතුරා වෙතට යා යුතුයි." මහල්ලා කියා සිටියා.
මහල්ලා කුඩා හිමයානයක් සෑදුවා. වැඩිමහල් දුවට කියූ සියළු දේ දෙවැනි දුවටත් කියා සිටියා. පසුව ඈ කෝතුරා වෙතට පිටත් කර හැරියා. මහල්ලාත් බාල දුවත් කූඩාරමේ ඉතිරි වුනා.
හිම කබායත් ඇඳගෙන දෙවැනි දුව තාත්තා දුන් හිම යානය කුණාටුව හමන දෙසට තල්ලු කළා. යානය හෙමින් ඉදිරියට ඇදී ගියා. ඇය එය පසු පසින් ඇවිදගෙන ගියා. ඔන්න කුණාටුව දැඩි වෙලා ඇගේ කබායේ බොත්තම් සියල්ල ගලවා දැමුවා. ඉතා සීතල හිම වලින් ඇගේ පා වැසුම් පිරී ගියා. සීතල කොයිතරම්ද කියනවා නම් ඈට තාත්තා කියූ දේ අමතක වුණා. ඔන්න ඈ නැවතී කබායේ බොත්තම් පියවන්ට පටන් ගත්තා, පා වැසුම් වලින් හිම ඉවත් කලා. ඊට පස්සෙ කුණාටුව හමන දෙසට ආයෙත් ඇවිදින්ට පටන් ගත්තා. ඔහොම ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන ගිහින් ඇය කඳු පාමුළට ළඟා වුනා. ඔන්න ඈ කඳු මුදුනට නගින්ට පටන් ගත්තා. මුදුනට ළංවෙද්දිම පුංචි කුරුල්ලෙක් පියඹා විත් ඇගේ උරහිසෙ වැහුවා. ඒත් දෙවැනි දුව ඌ එළවා දැමුවා. ඇය වටේ වරක් කරකැවුණු පුංචි කුරුල්ලා ඈතට පියඹා ගියා. දෙවැනි දුව හිම යානට නැගී කඳු පාමුලට පිටත් වුණා. ඔහොම ගිහින් හිම යානය නැවතුණෙ විශාල කූඩාරමක් ඉදිරියෙයි.
ඇය කූඩාරමට ඇතුළු වුනා. ගිනිමැලයක් දල්වා උණුසුම් වුනා. පසුව පිළිස්සූ මුවමස් ආහරයට ගෙන කෝතුරා එනතෙක් බලා සිටියා. දෙවැනි දුව දුටු කෝතුරා මෙන්න මෙහෙම කිවුවා.
"ඒයි කෙල්ලෙ, නුඹ ආවේ කොහි සිටද? නුඹට මගෙන් ඕනෑ මොනවද?"
"මගේ පියා නුඹ වෙතට යන්ටැයි ඉල්ලා සිටියා." දෙවැනි දුව උත්තර දුන්නා.
"ඔහුට එහෙම කරන්ට ඕනෑ වුණේ ඇයි?"
'"ඔබේ බිරිඳ හැටියට ගන්ටයි."
"එහෙනම් නුඹ ඉඳගෙන බලා ඉන්නෙ ඇයි. මට හොඳටෝම බඩගිනියි ඉක්මන් කරපන්. මස් වෑංජනේ පිලියෙල කරපන්." කෝතුරා කිව්වා.
දෙවැනි දුව ඈට කී විදියට කළා. මස් වෑංජනය පිලියෙළ කල වහාම එය කොටස් දෙකකට වෙන් කරන ලෙස කෝතුරා කියා සිටියා.
"මේ මස් වලින් අඩක් නුඹටත් මටත් කෑමට. අනෙක් අඩ ලී බන්දේසියක දමා අසල්වැසි කූඩාරමට දීපන්. කිසිම හේතුවක් නිසා නුඹ කූඩාරම ඇතුලට යන්ට එපා. දොරටුව ළඟ නැවතියන්. මැහැල්ලක් එළියට එයි. ඇයට මේ මස් අඩ දීපන්. ඇය හිස් බන්දේසිය නැවත ගෙනෙනතුරු ඉන්නට ඕනෑ." කෝතුරා කිවුවා.
දෙවැනි දුව මස් බන්දේසියත් අරන් යන්ට පිටත් වුණා. සුළං ඉතා තදින් හැමුවා. හිම තදින් වැටෙන්නට පටන් ගත්තා. වටපිට කට්ට කළුවරයි. මෙලෝ දෙයක් නොපෙනෙන මේ කුණාටුවේ කූඩාරමක් කොහෙන් හොයන්ටද .. ! ! දෙවැනි දුව ටිකක් ඉදිරියට ඇවිදගෙන ගියා. තවදුරටත් යන්නට ඈ අකමැති වුණා. මඳක් නැවතිලා හිතන්නට පටන් ගත්තා. මස් වෑංජනේ වීසිකරලා හිස් බන්දේසියත් අරන් කෝතුරා ළඟට ගියා.
"අසල්වැසියන්ට මස් දුන්නද?" කෝතුරා ඇහුවා.
"ඔව්, එහෙමයි" දෙවැනි දුව උත්තර දුන්නා.
"නුඹ ඉතා ඉක්මනින් ආපහු ඇවිත්. මට බන්දේසිය පෙන්වාපන්. මස් වෙනුවෙන් ඔවුන් අපට දී ඇත්තේ මොනවාදැයි මට බලන්ට ඕනෑ."
දෙවැනි දුව හිස් බන්දේසිය කෝතුරාට පෙන්වූවා. ඒත් කෝතුරා කිසිවක් කීවේ නෑ. ඔහු තමාගේ මස් පංගුව කෑමට ගත්තා. ඉන් පසු නින්දට ගියා.
පසුදා උදේ කෝතුරා මුවහමක් අරන් කූඩාරමට ආවා. සවස් වන විට ඉන් ඇඳුම් පිළියෙල කරන්නැයි ඔහු දෙවැනි දුවට කියා සිටියා. එසේ කියා ඔහු දඩයම් කිරීම සඳහා තුන්ද්‍රාවට පිටත් වුණා.
දෙවැනි දුව වැඩකරන්ට පටන් ගත්තා. ඔන්න ටික වේලාවක් ගතවුණා. දොරටුවේ සම් තිර පට ඉහළට එසවුණා. අළු පාට කෙස් තියෙන මැහැල්ලක් පෙනී හිටියා.
"අනේ පුංචි කෙල්ලේ, මගෙ ඇහැට රොඩ්ඩක් වැටුණා. නුඹට පුළුවනිද ඩිංගක් බලන්ට" මැහැල්ල කියා සිටියා.
"මට බැහැ. නුඹ වෙනුවෙන් ගතකරන්ට මට කාලයක් නෑ ආච්චි අම්මේ. මට වැඩ තියෙනවා" දෙවැනි දුව කියා සිටියා.
මැහැල්ල කිසිවක් නොකියාම කූඩාරමෙන් පිටවෙලා යන්ට ගියා. හවස් වෙන්නට කලින් වැඩ නිම කරන්ට සිතු වැඩිමහල් දුව පිහියකින් සම් කැබැලි කපන්නට වුණා. කලබලේ කොයිතරම්ද කියතොත් ඇඳුම් හොඳහැටි පිළියෙල කරන්ට ඇයට හැකි වුණේ නෑ. ඒවා මසන්නට ඉඳිකට්ටක්වත් නූල් වත් ඈ සතුව තිබුණේ නෑ. ඒ නිසා එය සම්පූර්ණ කරන්ට ඇයට බැරි වුණා.
දවස අවසානයේ කෝතුරා පැමිණියා.
"අලුත් ඇඳුම් ලෑස්තිද?" කෝතුරා ඇහුවා.
"එහෙමයි." දෙවැනි දුව උත්තර දුන්නා.
"මං ඒවා ඇඳලා බලන්ට ඕනෑ." කෝතුරා කිවුවා.
කෝතුරා ඇඳුම අතට ගත්තා. හම් කැබැල්ල ඉතා රළුව තිබෙන බව ඔහුගේ ඇඟිලි තුඩු වලට දැනුණා. ඇඳුම ඉතාම අපිළිවෙලට කපා තිබුණා. මැහුම් ඉතාමත්ම අවලස්සනයි. ඒ විතරක් නොවෙයි, ඔහුට අඳින්ට තියා හිතන්නවත් බැරි තරම් කුඩා ඇඳුමක් ඒක.
කෝතුරාට බොහොම තරහ ගියා. ඉතිං ඔහු දෙවැනි දුව අල්වා කූඩාරමෙන් පිටතට වීසි කළා. ඈත හිම ගොඩක් මතට වැටුණු ඈ මිය යන තරමට සීතලෙන් ගල් වුණා.
මහල්ලා තමන්ගේ බාල දුව සමග කූඩාරම තුලට වෙලා සිටියා, කුණාටුව නවතින තුරු. අනෙක් හැම දවසකටම වඩා තදින් කුණාටුව හමන්නට වුණා. කූඩාරම ගලවාගෙන යන්ට තරම් වේගයෙන් සුළං හමාගෙන ගියා.
"මගේ දූවරු මා කියනා දේට ඇහුම්කන් දුන්නේ නෑ. එයින් සිදුවුණේ කෝතුරා තව තවත් කෝප වෙන එක විතරයි. ආදරණීය පොඩි දුවේ, දැන් මට ඉතිරි නුඹ විතරයි. ඒත් නුඹව කෝතුරා වෙත යැවිය යුතුයි. එහෙම නොවුණොත් අපේ මිනිස්සු සියළු දෙනාම බඩගින්නෙ මියයාවි. හනිකට සූදානම් වෙයන් මගෙ පොඩි දුවේ." මහල්ලා බාල දුවට කියා සිටියා.
ඊළඟට කළ යුතු දේ සියල්ල ඇයට පහදා දුන්නා. තාත්තා කියූ විදියටම කූඩාරමෙන් එළියට පැමිණි ඈ හිම යානය කුණාටුව හමන දෙසට තල්ලු කළා. හුළඟ ගුගුරමින් වේගයෙන් හමාගෙන ගියා. හරියටම ඈ ඔසවා ඉහළට වීසි කරන්නට වාගේ. හිම පියලි වේගයෙන් ඇවිත් මුහුණේ හැපෙන්නට වුණා. හරියටම ඉන් ඈ අන්ධ වුණා වාගේ, කිසිම දෙයක් පැහැදිලිව දකින්ට බැරි වුණා.
එහෙත් ඈ තාත්තා කියූ කිසිවක් අමතක කළේ නෑ. කබායේ බොත්තම් සියල්ල ලිහී ගියා. ඒත් ඇය ඒවා නැවත පියවන්ට ගියේ නෑ. පා වැසුම් සීතල හිමෙන් වැසී ගියා. ඈ ඒවා ඉවත්කරන්ට ගියෙත් නෑ. වටපිටාව බොහොම සීතලයි. හුළං හරි තදයි. කඳු මුදුනට ආ හැටියේ පා වැසුම් වලින් හිම ගසා දැමුවා, කබායේ බොත්තම් සියල්ල පියවා සකස්කරගත්තා. ඔන්න එතකොටම වාගේ පුංචි කුරුල්ලෙක් පියඹාගෙන ඈ වෙතට ආවා. ඈ ඌට ඇගෙ උරහිසේ ලගින්ට ඉඩ දුන්නා. ඌට බොහොම ආදරෙන් කතා කළා. කුරුල්ලා ඈතට පියඹා ගිය පසු ආයෙත් හිම යානයට නැගි ඈ කඳු පාමුල කෝතුරාගේ කූඩාරම වෙත ළඟා වුණා.
කූඩාරමට ඇතුලු වුණු ඈ කෝතුරා එනතුරු බලා සිටියා. ඔන්න එක්වරම ඇතුලු වෙන තැන හමින් කළ තිරය එසවී තරුණ කුඩා යෝධයකු පෙනී සිටියා. පොඩි දුව දුටු කෝතුරා හයියෙන් හිනාවෙලා මෙහෙම ඇහුවා.
"ඒයි කෙල්ලෙ, නුඹ ආවේ කොහි සිටද? නුඹට මගෙන් ඕනෑ මොනවද?"
"මගේ පියා නුඹ වෙතට යන්ටැයි ඉල්ලා සිටියා." පොඩි දුව උත්තර දුන්නා.
"ඔහුට එහෙම කරන්ට ඕනෑ වුණේ ඇයි?"
"කුණාටුව නවත්තන්නැයි ඔබෙන් ඉල්ලා හිටින්ට. ඔබ එහෙම නොකළොත් අපේ මිනිස්සු හැමදෙනාම සාගින්නෙ මියයාවි." බාල දුව කියා සිටියා.
"නුඹ ඔතැනට වී සිටින්නේ ඇයි. වහාම ගිණි මැලයක් දල්වා මස් වෑංජනයක් පිළියෙල කරපන්. මට බොහොම බඩගිනියි. නුඹටත් බොහොම බඩගිනි පාටයි. නුඹ මෙහි ආ වෙලාවෙ පටන් කිසිවක් කෑමට අරන් නැති පාටයි" කෝතුරා කිවුවා.
බාල දුව හනිකට මස් වෑංජයක් පිළියෙල කළා. එය බන්දේසියක දමා කෝතුරාට පිළිගැන්වූවා. ඉන් අඩක් කෑමට ගත් කෝතුරා ඉතිරි අඩ අසල්වාසින් වෙත ගෙනයන ලෙස බාල දුවට කියා සිටියා.
බන්දේසියත් අරන් බාල දුව කූඩාරමෙන් පිට වුණා. සුළං වේගයෙන් සුළි නගමින් හමාගෙන ගියා. හිම පියලි කැරකි කැරකි පතිත වෙන්ට පටන් ගත්තා. ඈ කොහේ කියලා යන්නද? කෝතුරා කී අසල්වැසි කූඩාරම කොහේ ඇති ද? ඇය මොහොතක් සිටගෙන කල්පනා කරන්නට පටන් ගත්තා. ඊළඟට ආයෙත් ඇවිදින්නට වුණා. ඒත් යන තැනක් නොදැනම ඈ ඉදිරියට ඇවිදගෙන ගියා. ඔන්න එතකොටම වාගේ පුංචි කුරුල්ලා ඈ වෙතට ආවා. එවිට ඈ කල්පනා කළා කුරුල්ලා පියාඹන දිසාවට ඇවිදගෙන යන්ට. කුරුල්ලා පියඹා ගියේ කොතැනටද ඇයත් ඒ පසුපසින් ගමන් කළා. අවසානයේ ඈතින් දැල්වෙන එලියක් දැකගන්ට ඈට හැකිවුණා. ඉන් ඉතා සතුටට පත් වූ ඇය ඒ දෙසට ඇවිදගෙන ගියා. එහෙත් කූඩාරමක් වෙනුවට ඈට දකින්නට හැකිවුණේ නිකම්ම නිකං පස් ගොඩැල්ලක් විතරයි. එහි මුදුනින් දුම් වළලු පිටවෙමින් තිබුණා. පස්ගොඩැල්ල වටා රවුමක් ගිය බාල දුව එයට පයින් ඇන්නා. ඔන්න එතකොට ඈ දුටුවා පස් ගොඩැල්ලෙ එක් පසෙකින් දොරටුවක් ඇති බව. එක්වරම දොර ඇරී අලු පැහැති කෙස් ඇති මැහැල්ලක් පෙනී සිටියා.
"ඒයි කෙල්ලේ, නුඹ කවුද? නුඹට ඕනෑ මොනවද?" මැහැල්ල ඇහුවා.
"ඔබට දෙන්නට මස් වෑංජනයක් ගෙන ආවා අත්තම්මේ. මෙය ඔබට දෙන්නැයි කෝතුරා මගෙන් ඉල්ලා හිටියා" බාල දුව පිළිතුරු දුන්නා.
"ආ.. කෝතුරාද? එහෙමනම් ඩිංගක් එළියෙන් ඔහොම ඉඳපන්." මැහැල්ල එහෙම කියලා බන්දේසිය අරගෙන ඇතුලට ගියා. බාල දුව පස් ගොඩැල්ල අසල බොහොම වේලාවක් බලා සිටියා. අවසානයේදි දොරටුව ඇරුණා. මැහැල්ල ඇවිත් බන්දේසිය බාල දුවට දුන්නා. ඒ තුළ කිසිවක් ඇති බව ඈට අවබෝධ වුණත් ඒ කුමක්දැයි ඈ දැන සිටියේ නෑ. බන්දේසියත් රැගෙන ඈ කෝතුරා ළඟට ගියා.
"මේ තරම් පරක්කු වුණෙ ඇයි? නුඹට කූඩාරම හමුවුණාද?" කෝතුරා ඇහුවා.
"එහෙමයි. හමුවුනා." පොඩි දුව පිළිතුරු දුන්නා.
"මස් වෑංජනේ දුන්නද?"
"එහෙමයි"
"එහෙනං මට බන්දේසිය පෙන්වාපන්. එහි ඇත්තේ මොනවාදැයි මට බලන්ට ඕනෑ." කෝතුරා කිවුවා.
පිහි කිහිපයක්, ලෝහ ඉඳිකටු සහ ලොම් සූරන්නට ගන්නා උපකරණයක් බන්දේසිය තුල තබා තිබුණා. ඒ දුටු කෝතුරා මහ හඬින් සිනාසෙන්නට වූණා.
"ඔවුන් නුඹට ඉතා ප්‍රයෝජනවත් බොහෝ දේවල් දී තිබෙනවා." ඔහු කිවුවා.
උදෑසන පැමිණියා. කෝතුරා අවදි වුණා. මුව හම් කැබැල්ලක් ගෙනවිත් බාලදුවට දුන් කෝතුරා සවස් වන විට ඉන් කබායකුත්, පා වැසුම් යුගලකුත්, අත් වැසුම් යුගළකුත් මසා තබන ලෙස අණ කළා.
"නුඹ එය ඉතා හොඳින් ඉටු කළොත් මා නුඹව සරණපාවා ගන්නවා." කෝතුරා කියා සිටියා.
කෝතුරා දඩයම සඳහා පිටවී ගියා. බාල දුව වැඩ කරන්ට පටන් ගත්තා. මැහැල්ලගේ තෑගි ඈට ඉතා ප්‍රයෝජනවත් වුනා. ඇඳුම් මසන්නට ඕනෑකරන සියල්ල එතැන තිබුණා. දිනක් ඇතුලත කොපමණක් නිම කළ හැකිදැයි ඈ දැන සිටියේ නෑ. එහෙත් කාලය නාස්ති නොකර හැකි තරම් වැඩ කරන්ට ඈ කල්පනා කළා. ඔන්න එතකොටම වාගේ දොරටුවේ හම් තිරය ඉහළට එසවී අලු පැහැති කෙස් ඇති මැහැල්ල ඈ ඉදිරියේ පෙනී සිටියා. ඒ ඇය විසින් මීට පෙර මස් වෑංජනය ගෙනගොස් දුන් මැහැල්ල බව ඈ අඳුනා ගත්තා.
"අනේ කෙල්ලේ, මගෙ ඇහැට රොඩ්ඩක් ගියා. ඩිංගක් බලාපන්." මැහැල්ල කියා සිටියා. බාල දුව එය ප්‍රතික්ෂේප කරන්ට ගියේ නෑ. ඈ තමන්ගේ වැඩේ පසෙක තබා මැහැල්ලට උදවු කළා.
"බොහොම හොඳයි, පොඩි කෙල්ලේ. මගෙ ඇහැ රිදෙන්නෙ නැති ගානයි. ඒත් ඩිංගක් මගේ දකුණු කනට එබී බලාපන් කෙල්ලේ." මැහැල්ල කියා සිටියා. බාල දුව මැහැල්ලගෙ දකුණු කනට එබී බැලුවා.
"නුඹට පෙනෙන්න මොනවාද?" මැහැල්ල ඇහුවා.
"පුංචි ගෑනු ළමයෙක් ඉඳගෙන ඉන්නවා ආච්චියේ." ඈ උත්තර දුන්නා.
"එහෙමනං ඇයි නුඹ ඈට කතා කරනැත්තෙ. නුඹෙ වැඩ නිමකරගන්ට ඈ නුඹට උදව් කරාවි." මැහැල්ල කිවුවා.
බාල දුව බොහොම සතුටට පත් වුණා. ඈ කුඩා ගෑනු ළමයාට කතා කළා. එවිට එක් ගෑනු ළමයෙකු වෙනුවට ගෑනු ළමයි හතර දෙනෙකු මැහැල්ලගේ දකුණු කනෙන් එළියට පැන්නා. ඔවුන් හම් සූරා සිනිඳු කළා. හම් කපා මැසුවා. අවසානයේ බොහොම ඉක්මනින් සියල්ල නිම කළා. ගෑනු ළමයි හතර දෙනා ආයෙත් කනේ සඟවාගෙන මැහැල්ල යන්නට ගියා.
ඔන්න දවස ගෙවී ගිහින් හවස් වුනා. කෝතුරා දඩයම් නිමකර කූඩාරමට පැමිණියා.
"මා නුඹට පැවරූ කාරිය නිම කළාද?" කෝතුරා ඇහුවා.
"ඔව්. එහෙමයි."
"අලුත් ඇඳුම් කොහොමදැයි මට බලන්ට ඕනෑ" කෝතුරා කියා සිටියා. බාල දුව ඇඳුම් සියල්ල කෝතුරාට දුන්නා. හම් සියල්ල ඉතා සිනිඳුවට අලංකාරව කපා තිබෙන බව කෝතුරාගේ ඇඟිලි තුඩු වලට දැනුනා. ඒ විතරක් නොවෙයි ඔහුගේ තරමට සරිලන ඇඳුම් කට්ටලයක් ඈ සකසා තිබුණා. ඒ බව දුටු කෝතුරා හිනා වුනා.
"මං නුඹට බොහොම කැමතියි පුංචි කෙල්ලේ. ඒ විතරක් නෙමෙයි මගේ අම්මාත් නංගිලා හතරදෙනාත් නුඹට බොහොම කැමතියි. නුඹ බොහොම හොඳින් ධෛර්යයෙන් වැඩ කළා. නුඹේ මිනිසුන් කුණාටුවෙන් බේරාගන්නට තරම් නුඹ ඉතා නිර්භීත වුණා. ඒ නිසා නුඹට පුළුවන් මගේ බිරිඳ වෙලා මා සමග මේ කූඩාරමේ හැමදාටම නවතින්ට."
කෝතුරාගේ මුවින් ඒ වචන පිටවෙනවාත් සමගම තුන්ද්‍රාවේ දැඩි හිම කුණාටුව පහවෙලා ගියා. මිනිසුන්ට තවදුරටත් සුළෙඟන් හැංගෙන්ට ඕනෑ වුණේ නෑ. තවදුරත් සීතලෙන් ගල් වෙන්ට ඕනෑ වුණේ නෑ. උදා වුණු හැම අලුත් දිනකම කූඩාරමෙන් එළියට එන මිනිසුන්ට උණුසුම් ඉර එළිය සහිත දිනක් ඔවුන් වෙනුවෙන් තිබුණා.
(නෙනෙත් ජන කතාවකි)
*නෙනෙත්වරුන්-
නෙනෙත්වරුන් රුසියාවේ උත්තර ආක්ටික් ප්‍රදේශය නිජබිම කොට ජීවත් වේ. එනම් සයිබීරියාවේ වයඹ පෙදෙසෙහිත්, අග්නිදිග යුරෝපයේ ඩ්විනා නදියේ මුවදොරේ සිට ආසියානු යෙන්සේ ඩෙල්ටාවෙහි තෙක් විහිදි තුන්ද්‍රා ප්‍රදේශයත් මොවුන්ගේ වාස භූමිය වේ. දඩයම් කිරීම සහ ධීවර කර්මාන්තය කරමින් කුඩා සංක්‍රමණික කණ්ඩායම් ලෙස ඔවුහු ජීවත් වෙති. පිණිමුවන් පාලනය ප්‍රධාන ජීවනෝපාය වන ඔවුන්ගේ ආහාරපාන, ඇඳුම් පැළඳුම්, මෙවලම් සහ ප්‍රවාහන ක්‍රමවේදයන් යන සියල්ල රඳාපවතිනුයේ ඒ වටාය. රුසියානු විප්ලවයෙන් පසු අවධිය ඔවුන්ගේ ජීවන රටාව මහත් වෙනසකට බඳුන් කළ අතර, සංක්‍රමණික ජීවිතය වෙනුවට ස්ථීර ග්‍රාමීය ජීවන රටාවක් සඳහා යොමු කෙරිණි. කුඩා දරුවන් සඳහා අධ්‍යාපනය ලැබීම අනිවාර්යය විනි. කාර්මීකරණයෙන් ඔවුන් විසූ පරිසරයට දැඩි බලපෑම් එල්ල විණි. ඒ අනුව වර්තමානය වන විට මහා සංස්කෘතික සෝදාපාළුවකට ලක් වී ඇත. විවෘත සබඳතා හේතුවෙන් ඔවුනට ආවේණික සංස්කෘතිකාංග බොහොමයක් මේ වනවිට අභාවයට යමින් පවතී.
නෙනෙත් පවුලක්- ඔවුන්ගේ කූඩාරමේ (විකිපීඩියා)
පරිවර්තනය - හිමේන්ද්‍රි කරුණාරත්න
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
