අපේ නිවෙස පිහිටියේ ගඟෙන් එගොඩ ය. නිවෙස අසල බොහෝ පලතුරු ගස් තිබුණා. ඒවායේ ගෙඩි කෑමට බොහෝ කුරුල්ලන් පැමිණෙනවා.
අපිත් පලතුරු කෑමට හරි කැමැති යි. අප සමහර දිනවල නටනවා, සින්දු කියනවා, කවි කියනවා, සෙල්ලම් කරනවා.
අපිත් පලතුරු කෑමට හරි කැමැති යි. අප සමහර දිනවල නටනවා, සින්දු කියනවා, කවි කියනවා, සෙල්ලම් කරනවා.
කුරුල්ලනේ - කුරුල්ලනේ
හනික එන්න කෝ
ජම්බු පේර වැළ වරකා
අරන් එන්න කෝ
කැදැල්ලෙ සිටිනා පැටියට
ගොස් කවන්න කෝ
ආයෙත් පියඹලා ඇවිත්
අපට දෙන්න කෝ
හනික එන්න කෝ
ජම්බු පේර වැළ වරකා
අරන් එන්න කෝ
කැදැල්ලෙ සිටිනා පැටියට
ගොස් කවන්න කෝ
ආයෙත් පියඹලා ඇවිත්
අපට දෙන්න කෝ
ඔහොම අප කාලයක් සින්දු කියනකොට, නටනකොට, සෙල්ලම් කරනකොට ලස්සන කුරුල්ලකු අසල ගසක වසා සිටියා.
කුරුල්ලා අපේ සින්දුවලට, කවිවලට ආසාවෙන් ඇහුම්කන් දුන්නා, ඔළුව හරව-හරවා තාලය ඇල්ලූවා. අප නටනකොට ඌත් අත්ත දිගේ එහාට මෙහාට පැන-පැන නැටුවා, අත්තටු ද සලමින් නැටුවා.
නිතර ම මේ ගස යට සෙල්ලම් කරන්න පුරුදු වුණු අප මිතුරන් හතර දෙනකු සිටියා. අප සියලූ දෙනා ම අසල නිවෙස්වලයි සිටියේ.
එක් කෙනකුගේ නම පාතිමා. අනෙකාගේ නම ජෝන්. තවත් කෙනෙකි ජයරානි. මම සංජන.
අප ඉතා සතුටින් සෙල්ලම් කළා, විහිළු කරගත්තා. අඬ-දබර කරගත්තත් සුළු මොහොතකදී නැවතත් යාළු වුණා.
මේ අප කරන සියලූ දේ අර කුරුල්ලාත් බලා සිටිනවා, අප කතා කරනකොට ඒවාට හොඳින් ඇහුම්කන් දෙනවා.
අප හතර දෙනා එක දවසක් ගසක් යටට වෙලා කතාවට වැටුණා.
''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි දෙමළයි කියලා'' ජයරානි කිව්වා.
''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි බර්ගර් කියලා'' ජෝන් කිව්වා.
''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි මුස්ලිම් කියලා'' පාතිමා කිව්වා. මා කිව්වා, ''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි සිංහල කියලා''.
එතකොට ම, ''මට නම් මේ ළමයින් ඔක්කෝ ම එක වාගෙයි පෙනෙන්නේ, කිසි ම වෙනසක් පෙනෙන්නේ නෑ'' කුරුල්ලා කියන්නට වුණා.
''අපටත් තේරෙන්නේ නෑ, කුරුල්ලෝ... මේ අම්මලා තාත්තලා කියන ඒවා නේ'' යැ යි අප කවුරුනුත් කීවා.
අප සෙල්ලම් කරලා වෙහෙස වුණා ම අවට ගස්වලින් වැටුණු පලතුරු අහුලන්න යෑම සිරිතක් ව තිබුණා. අඹ, දඹ, පේර, දං, වෙරළු, කජු පුහුලම් අප නිතර ම කනවා. ඒවා අප කෑවේ ඛෙදාගෙන.
කුරුල්ලා අපට කඩන්න බැරි ගස්වල පලතුරු හෙමින් කඩා බිම දානවා, අපට අහුලාගන්න. ඒ සියල්ල ම අප සමඟියෙන් ඛෙදාගෙන කෑවා.
කුරුල්ලාට හරි සන්තෝස යි, අපේ සමඟියට. ඌ සන්තෝසෙන් නැටුවා, අත්තටු සලමින් නැටුවා.
කුරුල්ලා ද අප ද ගී ගයන්නට පටන් ගත්තා:
කුරුල්ලා අපේ සින්දුවලට, කවිවලට ආසාවෙන් ඇහුම්කන් දුන්නා, ඔළුව හරව-හරවා තාලය ඇල්ලූවා. අප නටනකොට ඌත් අත්ත දිගේ එහාට මෙහාට පැන-පැන නැටුවා, අත්තටු ද සලමින් නැටුවා.
නිතර ම මේ ගස යට සෙල්ලම් කරන්න පුරුදු වුණු අප මිතුරන් හතර දෙනකු සිටියා. අප සියලූ දෙනා ම අසල නිවෙස්වලයි සිටියේ.
එක් කෙනකුගේ නම පාතිමා. අනෙකාගේ නම ජෝන්. තවත් කෙනෙකි ජයරානි. මම සංජන.
අප ඉතා සතුටින් සෙල්ලම් කළා, විහිළු කරගත්තා. අඬ-දබර කරගත්තත් සුළු මොහොතකදී නැවතත් යාළු වුණා.
මේ අප කරන සියලූ දේ අර කුරුල්ලාත් බලා සිටිනවා, අප කතා කරනකොට ඒවාට හොඳින් ඇහුම්කන් දෙනවා.
අප හතර දෙනා එක දවසක් ගසක් යටට වෙලා කතාවට වැටුණා.
''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි දෙමළයි කියලා'' ජයරානි කිව්වා.
''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි බර්ගර් කියලා'' ජෝන් කිව්වා.
''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි මුස්ලිම් කියලා'' පාතිමා කිව්වා. මා කිව්වා, ''අපේ අම්මයි තාත්තයි කියනවා අපි සිංහල කියලා''.
එතකොට ම, ''මට නම් මේ ළමයින් ඔක්කෝ ම එක වාගෙයි පෙනෙන්නේ, කිසි ම වෙනසක් පෙනෙන්නේ නෑ'' කුරුල්ලා කියන්නට වුණා.
''අපටත් තේරෙන්නේ නෑ, කුරුල්ලෝ... මේ අම්මලා තාත්තලා කියන ඒවා නේ'' යැ යි අප කවුරුනුත් කීවා.
අප සෙල්ලම් කරලා වෙහෙස වුණා ම අවට ගස්වලින් වැටුණු පලතුරු අහුලන්න යෑම සිරිතක් ව තිබුණා. අඹ, දඹ, පේර, දං, වෙරළු, කජු පුහුලම් අප නිතර ම කනවා. ඒවා අප කෑවේ ඛෙදාගෙන.
කුරුල්ලා අපට කඩන්න බැරි ගස්වල පලතුරු හෙමින් කඩා බිම දානවා, අපට අහුලාගන්න. ඒ සියල්ල ම අප සමඟියෙන් ඛෙදාගෙන කෑවා.
කුරුල්ලාට හරි සන්තෝස යි, අපේ සමඟියට. ඌ සන්තෝසෙන් නැටුවා, අත්තටු සලමින් නැටුවා.
කුරුල්ලා ද අප ද ගී ගයන්නට පටන් ගත්තා:
සිඟිති සිනා රැළි
සතුට ගෙනෙනවා
අත්වැල් බැඳගෙන
ගීත ගයනවා
අද වාගෙම අප
හෙට නැගිටිනවා
ලස්සන රටකට
සිරිය ගෙනෙනවා
අත්වැල් බැඳගෙන
ගීත ගයනවා
අද වාගෙම අප
හෙට නැගිටිනවා
ලස්සන රටකට
සිරිය ගෙනෙනවා
කතාව - ඩබ්ලිව්. ඕ. ටී. ප්‍රනාන්දු මාමා
සිතුවම - කේ. ඒ. පී. අබේසිංහ මාමා
පුංචි කාලයේ කියවූ කතාවක් පොඩිත්තන්ට ලියා එවන්නේ පියදසුන් මාමා
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
සිතුවම - කේ. ඒ. පී. අබේසිංහ මාමා
පුංචි කාලයේ කියවූ කතාවක් පොඩිත්තන්ට ලියා එවන්නේ පියදසුන් මාමා
