වසන්තයේ ලස්සන දවසක පොකුණෙ ඕලූ කොළයක් යට, ගෙඹි අම්මා බිත්තර ගොඩක් දැම්මා. මිදිපොකුරක මිදි වගේ එකට ඇලවිලා තිබුණ ගෙඹි බිත්තර, වතුරෙ පාවෙවී තිබුණා. ගෙඹිඅම්මා හැමදාම ගිහින් බලනවා, බිත්තර වලින් පැටව් එළියට ඇවිත් ද කියලා. මඬේ එරී ඉන්න කෙනෙක් වගේ චූටි දිකී පැය ගාණක් තිස්සෙ බිත්තරෙන් එළියට එන්න දඟලන නිසා, බිත්තරෙත් හෙලවෙනවා. එකපාරටම බිත්තරෙ කැඩිලා චූටි දිකී බිත්තරෙන් එළියට ආවා. ඊට පස්සෙ වටපිට බැලූව දිකී දැක්කා එයා වගේම තව ගොඩක් ඉස්ගෙඩියො වතුරෙ පීනනවා. ඒ ඉස්ගෙඩියො එයාලගෙ වලිගෙ වතුරෙ නලව නලව පොකුණෙ හැම අස්සකටම මුල්ලකටම පීනනවා.
”ෂෝ....ක්” සන්තෝසෙන් කෑ ගැහුව චූටි දිකී, ගොඩක් උත්සහයෙන් අලූත් ලෝකයක් හොයන්න පටන් ගත්තා.
චූටි දිකීගෙ වලිගෙ එන්න එන්නම ලොකු වෙන නිසා, දිකීට වේගයෙන් පීනන්න පුළුවන්න වුණා. ගෙඹි අම්මා ඕලූ කොළයක් උඩට වෙලා චූටි දිකී දිහා ආඩම්බරෙන් බලන් ඉන්නවා. දිකී හරිම ආසයි පොකුණෙ පැලවල මුල් අතරින් වේගයෙන් පීනන්න. දිකී කොච්චර වේගයෙන් පීනනවද කියනවනම්, එයා පීනනකොට වතුර කැළඹිලා, පොකුණෙ ඉන්න අනික් ඉස්ගෙඩියන්ට ඉබේටම පිණුම් ගැහෙනවා.පොකුණ ඉතාමත් කදිමයි. ඒ වගේම චූටි දිකීට සෙල්ලම් කරන්න ගොඩක් ඉස්ගෙඩියො පොකුණෙ ඉන්නවා. දිකී හරිම ආසයි දිය යට පාපන්දු සෙල්ලම් කරන්න.
ලෝකයේ හැම තැනකම වගේ පොකුණෙත්, අනවශ්‍ය විහිළු තහළු කරන අයගෙන් බේරිලා, ඉදිරියටම පීනන්න පුළුවන් වලිගයක් තමයි චූටි දිකීට තියෙන්න.
චූටි දිකී එයාගෙ ජීවිතය උපරිමයෙන් රස විඳිනවා. ඒ විදිහටම හැමදාම ජීවත් වෙන්නයි දිකීගේ බලාපොරොත්තුව.
ඒත් එක උදෑසනක භයානක දෙයක් සිද්ද වුණා. චූටි දිකීගෙ ඇඟෙන් අමුතුම දෙයක් එළියට එන්න පටන් ගත්තා. දිකී ඉස්සෙල්ලාම හිතුවෙ එයා හීනයක් දකිනවා කියලයි. ඒක නිසා ඇහැරෙන්නට දිකී එයාගේ ඔළුව වේගයෙන් හෙලෙව්වා. ඒත් දිකී ඒ වෙනකොටත් ඇහැරිලයි හිටියෙ.
”අම්.......මා” චූටි දිකී බයවෙලා අම්මට කෑ ගැහුවා. ”මෙතැන අමුතුම දෙයක් සිද්ද වෙනවා.... මම රාක්ෂයෙක් වෙලා....”
”නෑ.. නෑ.... දිකී....” අම්මා දිකීට හිනාවෙලා කීවා. ” ඒ තමා ඔයාගේ කකුල්.... තව ටික දවසක් ගියාම කකුල් ආවට ඔයා සන්තෝස වෙයි....”
අම්මා දිකීට කීව ඒ කතාව කටුසු නැන්දටත් ඇහුණා. ඒක නිසා.... ” ඕවත් ඇඟේ තියෙන්න ඕනෑ දේවල් දිකී.... ඔයා ටිකින් ටික ලොකු වෙනවා....” යි, කටුසු නැන්දා දිකීට කීවා.
”මට ලොකු වෙන්න ඕනේ නෑ” චූටි දිකී උත්තර දුන්නා. දිකීට එයාගේ කකුල් දෙක අමුතුම දෙයක් විදිහට දැණුනා. ඒ අමුතු බවට දිකී පුරුදු වෙන්නත් කලින්, තවත් කකුල් දෙකක් දිකීට ආවා.
”මේ.... දැන් නම් ඇති හරිද....” එතකොට දිකී එයාටම කියා ගත්තා.
ටික දවසකට පස්සෙ දිකීට තේරුණා, එයාගේ වලිගෙ එන්න එන්නම පුංචි වෙන බව.
”සී..යා....” දිකී බයෙන් කෑ ගැහුවා. ”මගෙ වලිගෙ නැති වෙනවා.... මම රාක්ෂයෙක් වෙන්නයි යන්නෙ....”
”නෑ නෑ, චූටි දිකී” සීයත් දිකීට හිනාවෙලා කීවා. ”ඔයා ලොකු වෙනවා.... ඒකයි එහෙම වෙන්නෙ....”
”වලිගයක් නැතුව මට මුකුත් කරන්න බෑ.... ඒක නිසා මට ලොකු වෙන්න ඕනෙම නෑ....” දිකී උත්තර දුන්නා.පොකුණෙ හිටිය හැමෝම චූටි දිකීව සනසන්න ගොඩක් දේවල් කීවා.
”ඔයා ලොකු වුණාම ඔයාට වලිගයක් ඕනෙ වෙන්නෙ නෑ....” කටුසු නැන්දා කීවා.
”කකුල් වලින් ඔයාට අලූත් දේවල් කරන්න පුළුවන්....” කියලා කීව ඉස්සා මාමා, ලස්සන නැටුමකුත් නටලා දිකීට පෙන්නුවා.
”අයියෝ.... ඔයාලට තේරෙන්නෙ නෑනේ” චූටි දිකී ගොඩක් දුකෙන් කීවා. ” මට ලොකු වෙන්න ඕනෙම නෑ....” ඒ පාර දිකී හයියෙන් අඬන්න පටන් ගත්තා. දිකී ගොඩක් දුකෙන් පොකුණ වටේට ඉබාගාතෙ ගියා. එතකොට පොකුණෙ සෙල්ලම් කර කර හිටිය පුංචි ඉස්ගෙඩියන්ගෙ වලිග දැක්ක දිකීට, එයාලා ගැන ඊර්ෂ්යා හිතුණා.
”ඔව්.... සෙල්ලම් කරන්න.... පුළුවන් කාලයක් සෙල්ලම් කරන්න....” කියලා, එයාටම කොඳුර ගත්ත දිකී, පුංචි කාලේ එයා කරපු සෙල්ලම් ගැන, අඳුරු හෙවනැල්ලක් යටට වෙලා දොම්නසින් හිතන්න පටන් ගත්තා.
එතකොට දිගම දිග නයෙක් දිකී ගාවට ඇවිත් ” කකුල්.... කකුල් වලින් කිසිම වැඩක් නෑ.... මං දිහා බලන්න.... මට කකුල් නෑ... මට වඩා හයියෙන් දුවන්න පුළුවන් කෙනෙක් ගැන මම දන්නෙත් නෑ” යි, දිකීට කීවා.
”මට මගේ වලිගෙ ආයෙත් ඕනෑ.... වලිගයක් නැතුව මට වේගයෙන් පීනන්න බෑ.... ඔයාට පුළුවන්ද මට උදව් කරන්න ?” කියලා, දිකී නයාගෙන් ඇහුවා.
”අනිවාර්යෙන්ම.... හැබැයි ඊට කලින් මට ඔයාට රහසක් කියන්න ඕනෑ.... ඒක නිසා ටිකක් මං ළඟට එන්නකො” කියලා, නයා දිකීට කීවා.
දිකී නයා ළඟට පීනන්න පටන් ගත්තා. එතකොටම නයා එයාගෙ කට ගොඩක් ලොකුවට ඇරියා. නයාගෙ උල් දත් දැක්ක දිකීට ගොඩක් බය හිතුණා. දිකීගෙ කකුල් වෙව්ලන්න පටන් ගත්තා. පපුවත් ගැහෙන්න පටන් ගත්තා.
කපටි නයා හැදුවෙ චූටි දිකීව ඩැහැගෙන ගිලින්නයි. ඒත් දිකී හරි වෙලාවටම වතුරෙන් එළියට පැන ගත්තා. ඊට පස්සෙ ලොකු අඩි වලින් පැන පැන ගිහින්, ආරක්ෂාව තියෙන ගොඩැල්ලක නතර වුණා.
හැමෝම සන්තෝසෙන් කෑ ගැහුවා.
”අපූරුයි.... කොච්චර ශක්තිමත් කකුල් ද මට තියෙන්නෙ” කියලා කීව දිකී, එයාගේ දිහා හොඳට බැලූවා.
ඊට පස්සෙ උඩටයි පහළටයි, නටන්නයි, පනින්නයි පටන් ගත්ත දිකී, ”ලොකු වෙන එක කොච්චර හොඳද” කියලා, සන්තෝසෙන් කීවා.
කතාව සහ සිතුවම් : ජුලියානො ෆෙරි
පරිවර්තනය : මුතු පබා
පරිවර්තනය : මුතු පබා
