කණාමැදිරි යහළු යෙහෙළියන් සමග මුළු රෑම වනාන්තරය හැඩ කරන්න පියාඹපු නිසා, පුංචි නීනෝට ගොඩක් මහන්සියි. කොච්චර මහන්සි වුණත් හිතට වද දෙන ප‍්‍රශ්නයක් නිසා, නීනෝට නින්ද යන්නෙ නැහැ.
"අම්මා........" නීනෝ හිමින් සීරුවේ අම්මාට කතා කළා. "අපි අච්චර ලස්සන එළියක් මවනවා.... ඒත් අපිට පුළුවන්ද හඳට වගේ ගොඩක් එළිය දිදී ලස්සනට බැබළෙන්න.. ?"
"ඔන්න ඉතින් ඇහුව ප‍්‍රශ්නයක්...." අම්මා නීනෝට කීවා. "නීනෝට ඇයි එහෙම අහන්න හිතුණෙ.. ?"
"හඳ ගොඩක් එළිය දෙන නිසා, කැලෑවෙ ඉන්න ඔක්කොම සත්තු කතා කරන්නෙ හඳේ ලස්සන ගැන.. ඒත් ඒ කව්රුවත් අපි ගැන කතා කරන්නෙම නෑ...." නීනෝ දුකෙන් අම්මාට කියාගෙන ගියා.
අම්මා හිමිහිට සිනාසුණා. "අපිට තියෙන්නෙ හඳට වඩා වෙනස්ම ශක්තියක් නීනෝ.. රෑට එළිය දෙන්න හඳ ඉන්නවා. අපිට තියෙන්නෙ, අපේ දිලිසෙන පුංචි එළියෙන් අනෙක් අයගෙ ඇස් වලට ලස්සන චිත‍්‍රයක් මවන්න.."
අම්මගෙ උත්තරෙන් නීනෝ සෑහීමකට පත්වුණේම නෑ.
"මම හොඳටම දන්නවා අපිටත් හඳට වගේම ගොඩක් එළිය දෙන්න පුළුවන් කියලා.." නීනෝ කීවා.
ඒ කියමනට මුකුත් කීවෙ නැති අම්මා නිදාගන්න කියල නීනෝට අවවාද කළා.
අහසෙ මුදුනෙම හිටිය හඳට පුංචි නීනෝ කීව හැමදේම හොඳට ඇහුණා. නීනෝ නිදාගත්තෙ ගොඩක් දුකින් බව හඳ දැන ගත්තා. ඒ නිසා හඳට ඕනැ වුණා පුංචි නීනෝව සතුටු කරන්න. හඳට ආවා හොඳ අදහසක්. පහුවදා රෑ හඳ නීනෝට කතා කළා.
"මට හරිම මහන්සියි නීනෝ.. ඒ නිසා මම ටිකක් විවේක ගත්තොත් හොඳයි.. මම හිතන් ඉන්නෙ කඳුයාය පිටිපස්සෙ විවේක ගන්න.... නීනෝට පුළුවන් වෙයිද මට උදව් කරන්න....?"
නීනෝට හඳහාමි ගේ වචන අදහගන්නත් බැරිවුණා. තමන්ගෙ සිහිනය ඉටු කරගන්න අවස්ථාවක් ලැබුනට, නීනෝට ගොඩක් සන්තෝස හිතුණා. නීනෝට දැන් ඕනැ එයාගෙ කණාමැදිරි යහළු යෙහෙළි රංචුවත් එක්ක, හඳ නිවාඩු යනදාට රාත‍්‍රිය එළිය කරන්න.
‘ඒත් කොහොමද අපි ඒක කරන්නේ.... ’ නීනෝ කල්පනා කළා. පහුවදා හැන්දෑවෙ නීනෝ එයාගෙ කණාමැදිරි යහළු යෙහෙළියන් සිල්ලම එක තැනකට රැස් කරගත්තා.
"මට ඔයාලට වැදගත් දෙයක් කියන්න තියෙනවා.. හඳට ගොඩක් මහන්සිලු.. එයාට එක රැයක්වත් ටිකක් විවේක ගන්න ඕනෙලු.. ඒක නිසා එයා අපෙන් අහනවා එයා නිවාඩු ගන්න දා රෑ, අපිට කැලෑව එළිය කරන්න පුළුවන්නද කියලා.."
"අපි කොහොමද ඒ වැඩේ කරන්නෙ.. ?" කණාමැදිරියෝ හැමෝම එකිනෙකාගේ මූණු බලන ගමන් ප‍්‍රශ්න කළා.
"හඳ ගොඩක් ලොකුයි.. හඳ එක්ක බලනකොට අපි කොච්චර පොඩි ද?"
"අනිවාර්යෙන්ම අපිට ඒක කරන්න පුළුවන්.. හැබැයි ඒ හැමෝම එකමුතු වුණොත් විතරයි.." නීනෝ වගේම රාත‍්‍රිය එළිය කරන්න සිහින දැකපු වයසක කණාමැදිරියෙක් හැමෝටම උත්තර දුන්නා.
ඒ කියමනට එකඟ වුණ කණාමැදිරියෝ සියල්ලම, එයාලගෙ උපරිම සහයෝගය දෙන්න පොරොන්දු වුණා.
පහුවදා රෑ, හඳ කන්ඳ පිටිපස්සෙ හැංඟුනා. මුළු කැලෑවම තදම තද කළුවරකින් වැහෙන්න පටන් ගත්තා. කලබලයට පත්වුණ කැලෑවෙ අනෙක් සත්තු හඳ කොහෙදැයි විපරම් කළා. කැලෑවෙ මැද හිටිය කණාමැදිරියන් සියල්ලන්ම තව තවත් එකතු වෙන්න වෙන්න පටන් ගත්තා.
"එන්න එන්න තවත් ළඟට එන්න.." නීනෝ හැමෝටම ඇහෙන්න කීවා.
විශාල රවුමක් හැඩේට එක්රොක් වුණු කණාමැදිරියෝ, මුළු රවුමම සම්පූර්ණයෙන් කණාමැදිරියන්ගෙන් පිරුණට පස්සෙ, එකට අත්වැල් බැඳගත්තා. ඊටපස්සෙ හිමි හිමින් අහසට පියාඹන්න පටන් ගත්තා.
කැලෑවෙ උන්න අනෙක් සියලුම සත්තු හුස්මවත් ගන්නෙ නැතුව, සිදුවෙමින් පැවතුණු අරුම පුදුම චමත්කාරය දිහා බලාගෙන හිටියා. කණාමැදිරියන්ගෙන් විහිදුනේ හිතාගන්නවත් බැරි තරම් එළියක්.. හඳෙන් විහිදෙන එළියටත් වඩා ඒ එළිය ගොඩක් ලස්සනට දිලිසුණා.
"කොච්චර ලස්සන එළියක්ද..." කැලෑවෙ සත්තු එකිනෙකාට කියන්න පටන් ගත්තා.
"හරිම ලස්සනයි.."
ඉර පායන්න ඔන්න මෙන්න කියල තියෙද්දි කණාමැදිරියෝ දස අත විසිර යන්න පටන් ගත්තා. දහසක් තාරකා ඈත අහසේ දිලිසෙන ලෙසට දිස්වුණු ඒ මොහොත සැණෙකින් නිම වුණා.
හඳට ගොඩක් සන්තෝසයි. මොකද එයා දැන් දන්නවා එයාට ආයෙත් විවේක ගන්න ඕනෙ වුණොත්, කණාමැදිරියන්ට කැලෑව එළිය කරන්න පුළුවන් කියලා.
"බොහොම ස්තූතියි! හඳ.." නීනෝ හඳට කීවා.
හඳ ලස්සනට හිනා වුණා. "හැමතිස්සෙම සිහින පසු පස්සෙම යන්න නීනෝ.. මුළු හිතින්ම තමන්ට ඕනෙ දෙයක් නම්, ඒ දේ හැමවෙලාවෙම තමන්ට ලබා ගන්න පුළුවන් කියල ඔයා දැන් දන්නවා.... අනිත් එක තමයි නීනෝ.. එකමුතු වුණොත් මේ ලෝකෙ කරන්න බැරි කිසිම දෙයක් නෑ....!" හඳ නීනෝට කීවා.
සිතුවම්- ජුලියානෝ ෆෙරි [Giuliano Ferri]
සුඑලි මෙනෙසස් 
පරිවර්තනය - මුතු පබාමේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
