කෝ මගෙ දරුවෝ අනේ
කෝ මගෙ කූඩුව අනේ
නෑ පෙනෙනට මේ තැනේ
කාට කියමි මේ වැසනේ
කොල්ලනි මගේ දරුවනුත්
අල්ලාගෙන නොකැර මෙත්
සොල්ලා හැර කූඩුවක්
දැල්ලුවෙ කිම දුක මහත්
තොප නැති වුණ හොත් තොපේ
මව හඬමින් බිම හැපේ
ඇයි නැති කෙළෙ මගෙ සැපේ
සිත මගෙ තිබු වැනි ලිපේ
මින් මතු සොඳ ළමයිනේ
වන්මට මේ දුක දැනේ
ඉන්නට අපටත් වනේ
පින් ඇති ඇරියොත් අනේ
[කුමරතුඟු කවි ගී]
කුමාරතුංග මුනිදාසමේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
