එක්තරා දහවලකදී, සර්කස් සංදර්ශනය පැවැත්වෙන අතර තුරේ කවටයාට එකපාරටම මතක් වුණේ පුංචි කැළෑ මලයි.ඒ, අප්‍රේල් මාසයේ එක් උදෑසනකදි එයාට මුණ ගැහුණු පුංචි කැළෑ මලේ දීප්තිමත් සුදු පැහැයෙන් කවටයා බොහෝ සතුටට පත් වුණු නිසයි.
ඇත්තටම එදා සෙනසුරාදා දවසක්. කවටයා හිටියෙ බොහොම දුකෙන්, පාළුවෙන්,කලකිරීමෙන්.ඉතින් එයා ඔහේ ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන ගියා. මොන තරම් පුදුමයක්ද!! ඔහොම දිගටම ඇවිදගෙන යනකොට එයා දැක්කා තණ බිස්සක ඉහළට වැවුණු තනකොළ ගස් අතරින් ඉහළට එන්නට උත්සහ කරන පුංචි සුදු පාට මලක්.
" දෙයියනේ.. ඈ කොයිතරම් ලස්සනද?" කවටයා එයාටම මුමුණාගත්තා.
"උඩට වැවුණු මේ තණකොළ හින්දා එයාගේ ලස්සන හැංගිලා...හුස්ම හිර වෙන තරමටම තණකොළ වැවිලා...මල් පොඩිත්ත මැලවිලා ගිහින්!"
එහෙම කියාපු කවටයා මල් පොඩිත්ත වටේට වැවිලා තිබුනු තණකොල ගස් එකින් එක ගලවා දමන්ට පටන් ගත්තා.ඒත් ඒ විතරක් සෑහුනේ නෑ. මල් පොඩිත්ත හිටියෙ මැලවිලා.
"අහා... මං දන්නවා. එයාට හුළං ඩිංගක් ඕනෑ වගේ" එහෙම හිතාපු කවටයා හීන් සීරුවේ මල් පොඩිත්තට ලං වෙලා හෙමි හෙමින් උණුසුම් හුස්ම මලට පිඹින්නට පටන් ගත්තා. ම්හු...වැඩක් උනේ නෑ. ඒත් මල් පොඩිත්ත මැලවුනු ලීලාවෙන්ම හිටියා.
"එයාට වතුර ඕනෑ වගෙයි..!" ඔන්න කවටයා හිතුවා. ඊට පස්සෙ තමා ලඟ තිබුණු වතුර බෝතලය අතට ගත් කවටයා දෙවරක් නොහිතාම වතුර ඔක්කොම එකවර මල් පොඩිත්තට වත්කලා. මල් පොඩිත්ත උරාගන්න කලින්ම වතුර ඔක්කොම විසිරිලා අහල පහළ තණකොල වලට ගලාගෙන ගියා.
"මං මහ මෝඩයෙක්..!මට තිබුණා තව ඩිංගක් තණකොල ගලවලා දමන්න. ඊට පස්සෙ මල් පොඩිත්තට උරා ගන්න පුළුවන් තරමට හෙමින් වතුර දමන්න. වතුර ඔක්කොම එකපාරටම හලලා දැම්මා...හපොයි....දැන් වතුර බිඳිත්තක් වත් නෑ හොයගන්න!"
මල් පොඩිත්ත තවමත් මැලවිලා ඉන්නවා දැක්ක කවටයා කණගාටු වුණා.
"මං මොකද කරන්නේ දැං?" ඔන්න කවටයා ආයෙත් හිතන්න පටන් ගත්තා.
එතකොටම වාගේ එයාගේ සිහියට නැගුනා සර්කස් සංදර්ශන වලදී එයා අනිත් මිනිස්සුන්ව හිනස්සවන්නෙ, සතුටුකරන්නෙ කොහොමද කියලා. ඉතින් අන්තිමේදී කවටයා මල් පොඩිත්තට පෙනෙන්න විශේෂ සංදර්ශනයක් පැවැත්තුවා.
කවටයාගෙ අපූරු සංදර්ශනයෙන් සතුටට පත් වුණු පුංචි කැළෑ මල එකපාරටම අවදිවෙලා බොහොම ලස්සනට සිනාසෙන්න පටන් ගත්තා. හරියටම කවටයාගෙන් ලැබුණු උපකාර සියල්ල අගය කරනවා වගේ.
"ඔයාව බලාගන්න කෙනෙක් ඕනෙ වෙනවා. එහෙමයි මට හිතෙන්නෙ.!" කවටයා මල් පොඩිත්තට කිව්වා.
"මට ඔයාට කිසිදෙයක් පොරොන්දු වෙන්න බෑ.මොකද මට හුඟක් වැඩ රාජකාරි තියෙනව නෙ. ඒත් ඔයාව බලාගන්න කෙනෙක් නම් ඕනෑමයි. ඒ හින්දා හැම සතියකම මැද දවසක මං එනවා ඔයාව බලන්න, ඇති තරම් වතුරත් අරගෙන!"
ඔන්න ඉතින් දවස් ගෙවිලා ගෙවිලා හරියටම බදාදා දවස ආවම කවටයා ආවා මල් පොඩිත්ත බලන්න.
"කැළෑ මල් පොඩිත්තො, කැළෑ මල් පොඩිත්තො..." ඔන්න මල් පොඩිත්තාට පෙනෙන මානයට ආවම කවටයා අඬගහන්න පටන් ගත්තා.
මල් පොඩිත්තා ත් කවටයා දකින්නට බොහොම ආසාවෙන් හිටියේ. මල් පොඩිත්තාට තමාගේ ආදරය කොතෙක්දැයි පෙන්වීමට සිතූ කවටයා පුංචි මල් පෙති එක එක හෙමින් එයාගේ නහයෙන් පිරිමැද්දා. ඒ විතරක් නෙමෙයි බොහොම පරිස්සමෙන් හෙමින් වතුර ඩිංග ඩිංග දැම්මා.
බොහොම කාලෙකට පස්සෙ ලැබුණු ජලය ඉක්මනින් උරා ගත් මල් පොඩිත්ත තව තවත් හැඩ වෙන්නට පටන් ගත්තා.
"බලන්න, දැං ඔයා කොයිතරම් නම් හැඩයිද!"
"මේ පෙති ලා රෝස පාටයි, දිලිහෙනවා"
"මේ බලන්න!" එහෙම කියාපු කවටයා පුංචි කැළෑ මලට එයාව බලා ගන්න පුළුවන් විදියට කණ්ණාඩියක් ලං කලා.
" ඇත්තටම ඔයාට හුඟක් ස්තුතියි.. මාව මේ තරම් හැඩ කළාට!"
කණ්ණාඩියෙන් තමන් ගේ ලස්සන දැකලා සතුටට පත් වුනු මල් පොඩිත්ත කවටයාට කිව්වා.
"ඔයා හුඟක් ලස්සනයි මල් පොඩිත්තො. ඇත්තටම ඔයාව බලාගන්න කෙනෙක් තමයි ඕනෙ කරන්නෙ. කමක් නෑ, මං ම ඔයාව බලාගන්නම්" කවටයා පුංචි කැළෑ මලට කිව්වා.
කවටයා කැළෑ මල් පොඩිත්තට පොරොන්දු වෙච්ච විදියටම එයාව හොඳින් බලා ගත්තා. හැම සතියේ මැද දවසකම කවටයා ආවා මල් පොඩිත්ත බලන්න. හිස් අතින් නෙමෙයි, වතුරත් අරගෙන. ඇවිත් මල් පෙති එක එක හෙමින් කවටයාගේ නහයෙන් පිරිමැද්දා හුඟක් ආදරෙන්. උරා ගන්න පුළුවන් තරමට හෙමින් වතුර ඩිංග ඩිංග මල් පොඩිත්තාට වත්කලා. ඒ විතරක් නෙමෙයි, මල් පොඩිත්තා වටේට වැවෙන උස තණකොල ගස් ඔක්කොම ගලවලා දැම්මා, කැළෑ මල් පොඩිත්තාගෙ ලස්සන පෙනෙන විදියට. ඒ වගේම කවටයා කළ හැම උපකාරයක්ම වෙනුවෙන් කවටයා සතුටු කරන්න හිතූ මල් පොඩිත්ත එයාගෙ සුවඳ බිඳෙන් බිඳ හුළඟට මුදා හැරියා.
ඔහොම කාලය සතියෙන් සතිය මාසයෙන් මාසය ගෙවිලා ගියා. කවටයාගේ උපකාරයෙනුත්, නිමක් නැති ආදරයෙනුත් කැළෑමල් පොඩිත්ත හොඳින් වැඩුණා.ඉතින් හැම සතියකම මැද දවස එනකල් කැලෑ මල් පොඩිත්තා හිටියෙ පුදුම නො-ඉවසිල්ලකින්.
ඔන්න එක් බදාදාවක කැලෑ මල් පොඩිත්තාව බලන්න කවටයා ආවේ නෑ. මල් පොඩිත්තා ඒ ගැන හිටියේ බොහොම දුකින්.
"දෙයියනේ... කරදරයක් වත් ද?" සතිය තිස්සෙම කැළෑ මල් පොඩිත්තා එහෙම හිත හිතා හොඳටෝම දුක් වුණා.සතිය ගෙවිලා ගියා. ඒත් කවටයා ආවේ නෑ. කැලෑ මල් පොඩිත්තාට තේරුම් යන්න පටන් ගත්තා, කවටයා ආයෙත් නො-එන බව. එතකොටම වාගේ මල් පොඩිත්තාගේ ලස්සනම ලස්සන ඇස් දෙක අඳුරු වෙලා ලොකුම ලොකු කඳුළු බිංදු දෙකක් පහළට වැටුනා.
"කැළෑ මල් පොඩිත්තො, කැළෑ මල් පොඩිත්තො...!" ඔන්න එකපාරටම ඈතින් ඇහුනා කවටයාගෙ පුරුදු කටහඬ. ඔව්, ඒ නම් කවටයාම තමයි.
කැලෑ මල් පොඩිත්තාට කොච්චර සතුටු හිතුනාද කිව්වොත් එයාගේ පපුව හයියෙන් ගැහෙන්න ගත්තා.
ඒත් කවටයා බොහොම වෙනස්. මොකක්දො කරදරයක් හංගාගෙනයි එයා ඉන්නේ. වෙන කිසිම දවසක නැති තරම් මූණ පාට කරලා.නහය කවදාටත් වඩා රතුපාට වෙලා.
මල් පොඩිත්තාට ඕනෙ වුණා, කවටයා දුකින් ඉන්න කාරණාව දැනගන්න.වැඩියෙන්ම දැන ගන්න ඕනෙ වුණේ කවටයාගේ නහය මේ තරම් රතු වුන කාරනාවයි.
"වෙන පුංචි මලක් සිපගන්ට ඇතිද?" කැලෑ මල් පොඩිත්තා හිතුවා. ඒත් මල් පොඩිත්තාට වඩාත් ඕනෑ වුණේ කවටයාම ඒ ගැන කියන තුරු බලා ඉන්නයි.
කවටයා කතා කරන්නට පටන් ගත්තා. ඒත් ඒ හැම දේම බොහොම අපැහැදිලියි. කැළෑමල් පොඩිත්ත එයින් තවත් දුකට පත් වුණා.එකකට පස්සෙ තවත් එකක්, තවත් එකක්, තවත් එකක් විදියට කවටයා හැමකතන්දරයක්ම කැළෑ මල් පොඩිත්තාට කිව්වා, බොහොම කලකිරීමෙන්, දුකෙන්.මීට පෙර කිසිදාක කවටයා ඒ විදියට කතා කරලා නෑ. කැළෑ මල් පොඩිත්ත තව තවත් දුකෙන් දුකට පත් වුණා.
කවටයා වෙනදා වගේ එයාගෙ නහයෙන් සිනිඳු මල් පෙති එකක් වත් පිරි මැද්දෙ නෑ.වතුර වත් කළෙත් නෑ.
"අද වතුර ගෙනාවෙ නැද්ද?" බලාගෙන ඉඳ ලා බැරිම තැන කැළෑ මල් පොඩිත්ත කවටයාගෙන් ඇහැව්වා.
" ගෙනාවා. ඉන්න මං මේ දැන්ම දමන්නම්?" ඒත්, වතුර ඔක්කොම මල් පොඩිත්තට උරා ගන්න බැරි තරමට ඉක්මනින් විසිරිලා ගියා. හරියටම කවටයා ඉස්සෙල්ලාම දවසෙ වතුර වත් කළා වගේමයි. කවටයා එතැන හිටියාට එයාගේ හිත තිබුණේ වෙන මොකක්දෝ කල්පනාවක.ඉතිං වතුර ඉහිරුණු වගක් කවටයාට පෙනුණේ නෑ. ඊටපස්සෙ, හිටිහැටියෙම වෙන මොකුත්ම නොකියා මල් පොඩිත්තා දිහාව නොබලා කවටයා යන්න ගියා.
කවටයා ආයෙ කවදාව්ත් නො-එන බව ඒ වෙලාවේ කැළෑ මල් පොඩිත්තාට වැටහුණා. මල් පොඩිත්තා හිතූ දේ හරියටම හරි. ඉන් පස්සෙ කිසිම දවසක කවටයා එයාව බලන්න තණ බිමට ආවේ නෑ.
කැළෑ මල් පොඩිත්තාට බොහොම දුකයි. එයාට වැටහුනේ නෑ කවටයා මේ විදියට නෑවිත් ඉන්න තරම් කාරණාව මොකද්ද කියලා. මල් පොඩිත්තා කොයිතරම් දුක් වුණාද කියනවා නම් එයාගේ පෙති ඔක්කොම පාට අඩුවෙලා මැලවෙන්න පටන් ගත්තා.වට පිටාවේ තිබුණු උස් තණ කොළ සියල්ලම ඉහළට ඉහළට වැවිලා වැවිලා මල් පොඩිත්තා වසා ගත්තා.කාලය ගෙවී ගෙන ගෙවී ගෙන ගියා. අවසානයේදි මල් පොඩිත්තා දුකෙන්ම මිය යන්නට පටන් අරගෙනයි තිබුණේ.
කැළෑ මල් පොඩිත්තා මිය යන්න ආසන්නතම මොහොතක හිටියෙ. පෙති සියල්ලම මැලවිලා, වියළිලා ගිහින්. ඒත්, ඒ උදෑසනේ මහ පුදුමයක් සිදුවෙමින් තිබුණා. මල් පොඩිත්තාට ළඟින්ම තවත් පුංචිම පුංචි මල් පොහොට්ටුවක් පොළවෙන් ඉහලට මතු වෙමින් තිබුණා.ඇත්තෙන්ම ඒක දැකලා මල් පොඩිත්තා කොතරම් සතුටට පත් වුණාද කියනවානම් එයාට ආයෙත් අළුත් පණක් ලැබුණා.මල් පොඩිත්තාගේ හිත සතුටෙන් පිරිලා ඉතිරිලා ගියා. ඒ නිසා පෙති සියල්ලම දීප්තිමත්ව දිලිහෙන්න පටන් ගත්තා. එයා ආයෙත් බොහොම ලස්සන වුණා.ඇයි දන්නවද? මල් පොඩිත්තා දැන් තව දුරටත් තනියෙන් නෙමෙයි. බලා ගන්න, ආදරේ කරන්න, ලඟ ඉන්න පුංචිම පුංචි යාළුවෙක් එයාට මුණගැහිලයි තිබුණේ. ඉතිං පොඩිත්තනේ, එදා ඉඳලා අපේ මේ කැලෑ මල් පොඩිත්තා තරම් සතුටින් උන්නු මලක් මුළු ගම්මානයෙම කොතැනක වත් හිටියේ නෑ.
නෝරි රෝජාස් ලියූ :"ලිට්ල් වයිල්ඩ් ෆ්ලවර් ඇන්ඩ් එලාරු ද ක්ලවුන්" හි පරිවර්තනයකි.
පරිවර්තනය: ප්‍රශංසනී පරණවිතාන
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
පරිවර්තනය: ප්‍රශංසනී පරණවිතාන
