එකම එක යාළුවෙක්වත් නැති නිසා නපුරු නරියට ගොඩක් පාළුයි. ‘මං ගොඩක් ලොකුයි ඒ මදිවට මට තියෙන්නෙත් භයානක පෙනුමක්.. ඒක නිසා වෙන්නැති මට කිසිම යාළුවෙක් නැත්තෙ.. ’ නරියා එයාටම කියා ගත්තා. ‘සමහරවිට ඒ මං නරක නිසා වෙන්නත් පුළුවන්.. ඔව්.. ගොඩක් නරක නිසා..... ’ නපුරු නරියා තනියම හිතුවා.
‘හරි මං දන්නවා.. මං නරක වැඩ අත්හරිනවා.. ඒකරලා කරුණාවන්ත නරියෙක් වෙනවා.. එතකොට මටත් ගොඩක් යාළුවෝ ලැබේවි.. ’ එහෙම හිතුව නපුරු නරියා ගමේ ටිකක් ඇවිදින්න පටන් ගත්තා.
"බුදු අම්මෝ.... මෙන්න නපුරු නරියා එනවෝ.." නරියව දැක්ක සුදු හංසිනී, හංස පැටව් හත්දෙනා එක්ක ගේ ඇතුළට දිව්වා.
"ඩාං...." ඊටපස්සෙ ඇහුණෙ හයියෙන් දොර වැහුණ සද්දෙ.
"හංසිනී.." නපුරු නරියා ආදරණීය කටහඬකින් කතා කළා. "දොර ටිකක් අරින්න පුළුවන්ද.. ? මම දැන් කරුණාවන්ත නරියෙක්.. මට පුළුවන්ද ඔයාගෙ ළමයි එක්ක සෙල්ලම් කරන්න.. ?"
ඒත් හංසිනී නෙමෙයි වැරදිලාවත් නම් දොර ඇරියෙ.
"යනව යන්න නපුරු නරියා.. යනව යන්න.. ආයෙමත් මෙහාට කවදාවත් එන්න එපා.." ගේ ඇතුළෙ ඉඳන් කෑ ගැහන්න ගත්ත හංස පැටව්, ජනේලය ළඟට ගිහින් නපුරු නරියට ඇස් වපර කරලා ඇද කරන්න පටන් ගත්තා.
නපුරු නරියා දැන් හොඳ නරියෙක් බව හංසයෝ අඳුන ගත්තෙ නැති නිසා නරියට දුක හිතුණා.
‘හරි මං දන්නවා.. කරුණාවන්ත වෙලා විතරක් මදි.. මම උදව් කරන්න පටන් ගන්නත් ඕනෑ.. එතකොට මටත් හම්බවේවි යාළුවෝ. ’ එහෙම හිතුව නපුරු නරියා ආයෙමත් ඇවිදින්න යන්න පටන් ගත්තා.
කිකිළි හාමිනේ ගමනක් යන්න ලක ලෑස්ති වෙලා මග බලාගෙන ඉන්නවා.
"කීයට එයිද මන්ද මේ උදව්කාරයා.."
කුකුළු පැටව් බලාගන්න එනවයි කීව උදව්කාරයා තාමත් නැති නිසා කිකිළි හාමිනේගේ හිත ටිකක් කලබලයි.
කුකුළු කූඩුව ළඟට ගිය නපුරු නරියා උගුර පෑදුවා.
"කිකිළි හාමිනේ මට පුළුවන් ඔයාගේ ළමයි ටික හොඳින් බලාගන්න.."
"නපුරු නරියා ඇවිල්ලෝ.. ළමයිනේ.. දුවපල්ලා.. දුවපල්ලා.. විගහට දුවපල්ලා.." හැමෝම ඉක්මණට දුවල ගිහින් දොර වහගත්තා..
"කිකිළි හාමිනේ.. මම දැන් කරුණාවන්ත හැමෝටම උදව් කරන නරියෙක්.. කමක් නැද්ද මම අද කුකුළු පැටව් බලාගත්තට.. ?"
ඒත් කිකිළි හාමිනේ කීයටවත් දොර නම් අරින්න ගියේ නෑ.
"යනව යන්න නපුරු නරියා.. යනව යන්න.. ආයෙත් මේ පැත්ත පළාතටවත් එන්න එපා.." ගේ ඇතුළෙ ඉඳන් කෑ ගහන්න ගත්ත කුකුළු පැටව් ටිකත්, නරියට ඇද කරන්න පටන් ගත්තා.
නපුරු නරියා දැන් කරුණාවන්ත හැමෝටම උදව් කරන නරියෙක් බව කුකුළොත් තේරුම් ගත්තෙ නෑ. ඒ හින්ද නරියට ආයෙමත් ගොඩක් දුක හිතුණා.
ඉතින් නපුරු නරියා ආයෙමත් හිතන්න පටන් ගත්තා.
‘හරි මං දන්නවා. උදව් කරන කරුණාවන්ත නරියෙක් වෙලා මදි.. මං මොනව හරි හොඳ යහපත් වැඩක් කරන්නත් ඕනෙ.. එතකොට නම් මට කොහාම හරි යාළුවො ලැබේවි.. ’ නරියා හිතුවා.
ඉතින් හොඳ යහපත් දෙයක් කරන අදහසින් නපුරු නරියා ආයෙමත් ගමේ ගොඬේ ඇවිදින්න යන්න පටන් ගත්තා.
තාර හාමිනේ තාර කූඩුව ළඟ ඉඳගෙන කෑ ගහනවා නපුරු නරියා දැක්කා.
"පස්වැනියා.. පස්වැනියා.. කෝ.. කොහෙද මේ පස්වැනියා.."
"ඇයුබෝවන්! තාරාවි.. මොකද්ද ප‍්‍රශ්නෙ.. කමක් නැද්ද මං උදව් කරාට.. ?"
නපුරු නරියව දැක්ක තාරාවිට හොඳටම තරහ ගියා.
"නපුරු නරි තඩියා.." තාරාවි කේන්තියෙන් පුපුරමින් කෑ ගැහුවා. "කොහොම හරි ඔහේ මගේ පස්වැනි තාර බබාව කෑවා නේද.. ?" තාරාවි කූඩුව ඇතුළට ගිහින් හයියෙන් දොර වහගත්තා.
නපුරු නරියට තාරාවිගෙ වචන හිතාගන්නවත් බැරි වුණා. නරියා කූඩුවෙ දොරට තට්ටු කරන්න පටන් ගත්තා.
"තාරාවී.. මට ඇතුළට එන්න ඉඩදෙන්න.. මං කිසිම කෙනෙක්ව කෑවෙ නෑ.."
ඒත් තාරාවි එහෙම නෙමෙයි වැරදිලාවත් නම් දොර ඇරියෙ..
"යනව යන්න නපුරු නරියා.. ඈතටම යනව යන්න.. ආයෙත් කවදාවත් කොහෙට ගියත් මෙහාට නම් එන්න එපා.. " ඉතුරු තාර පැටව් හතරදෙනා කෑ ගහන ගමන් නපුරු නරියා දිහා කැත විදිහට බැලුවා.
"හා.. එහෙනම් මමයි පස්වැනියව කෑවෙ.. උගන්වන්නම්කො මං හොඳ පාඩමක්.. මීට කළින් මම නරකම නරක නරියෙක්." නපුරු නරියා තනියෙන් කියව කියව කැලෑවෙ එහාට මෙහාට ඇවිද්දා.
ටික වෙලාවකට පස්සෙ නරියට ඇහුණා කටහඬක්.
"ක්වෑක්.... ක්වෑක්.. අනේ! මට පාර වැරදිලා.." කටහඬ කියනවා ඇහුණා.
ගහක් පිටිපස්සෙ හිටිය නරියා එළියට මතු වුණා.
"මෙන්න නපුරු නරියා මාව කන්න යනවෝ.. අනේ මාව බේරගන්ඩෝ...." නරියව දැක්ක පස්වැනියා පුළුවන් තරම් හයියෙන් කෑගහන්න පටන් ගත්තා.
බයෙන් කෑ ගහන තාර පැටියා ගැන නපුරු නරියට දුක හිතුණා. කේන්ති යනව වෙනුවට හිත උණු වුණා. ඒත් ඒ බව නොපෙන්වා පස්වැනියට සැරෙන් කතා කළා.
"ඔය මෝඩ කෑගැහිල්ලයි ඇඬිල්ලයි නැවැත්තුවේ නැත්නම්, මම දැන් ඔයාව ඇත්තටම කනවා.. තේරුණාද.. ?"
පස්වැනියා නපුරු නරියා දිහා බැලුවා. ජිල්බෝල වගේ කඳුළු බෝල, තාරහොට දිගේ ගලන්න ගත්තා.
"මට අම්මා ළඟට යන්න ඕනෙ.. " පස්වැනියා අඬ අඬාම නරියට කීවා.
"හොඳයි.. දැන් එහෙනම් හොඳ තාර බබා වගේ නාඬා ඉන්නකෝ.. අපි දැන් යන්නෙ ඔයාගෙ අම්ම ළඟට තමයි.. "
නපුරු නරියා පස්වැනියව එයාගෙ ලොකු කලිසම් සාක්කුවේ දාගත්තා.
ආයෙමත් තාරාවිගේ කූඩුව ළඟට ගිය නරියා දොරට තට්ටු කළා.
"තාරාවී... තාරාවී... මේ බලන්නකෝ මට පස්වැනියව හම්බවුණා.. දැන්වත් ටිකක් දොර අරිනවද.... ?" ආදරණීය කටහඬකින් නපුරු නරියා තාරාවිට කීවා.
තාර කූඩුවේ දොර හිමින් සීරුවේ ටිකක් ඇරුණා.
"ඔය ඇත්තමද.. ?" දොරට මුවාවෙලා තාරාවී නපුරු නරියගෙන් ඇහුවා.
"සත්තම සත්තයි.. ඇත්තමයි මේ කියන්නේ.." නරියා උත්තර දුන්නා.
"එතකොට ඔයා එහෙනම් ඔයා පස්වැනියව කෑවෙ නෑ.. ! ?" තාරාවී ආයෙමත් ඇහුවා.
"පුංචිම පුංචි කෑල්ලක්වත් කෑවෙ නෑ.." නරියා උත්තර දුන්නා.
දොරෙන් එළියට අත දැම්ම තාරාවී ඉක්මණට පස්වැනියව ඇතුළට ඇදල ගත්තා.
"ඩාං....." ඊටපස්සෙ ඇහුණෙ දොර වැහෙන සද්දෙ.
නපුරු නරියා දුකින් තාරාවිගෙ කූඩුව ළඟින් යන්න ගියා. නපුරු නරියා හොඳ කරුණාවන්ත කෙනෙක් වුණා. යහපත් වැඩකුත් කළා. ඒත් තවමත් කවුරුත් කැමති නෑ එයාගෙ යාළුවෙක් වෙන්න. නපුරු නරියට ඇඬුනා. ලොකු කඳුළු බිංඳු දිග නහය දිගේ ගලන්න පටන් ගත්තා.
"මේ ඒක නෙමෙයි නපුරු නරියෝ.." කූඩුවේ දොර ඇරිය තාරාවි නපුරු නරියට කතා කළා.
තාරාවිගෙ කටහඬ ඇහුණ නරියා හිටිතැනම ගල් ගැහුණා.
"ඔයාට වෙලා තියෙනවනම් තේ එකක් බීලා යන්න ඉන්න පුළුවන්ද.."
"ඔව් පුළුවන්.. ඇත්තටම පුළුවන්.." නපුරු නරියා උත්තර දුන්නා.
තාරාවිගෙ ගෙදර ගතකරපු මොහාත බෙහෙවින් සතුටුදායක මොහොතක් වුණා. නපුරු නරියා තේ කෝප්ප තුනක් බීවා. විස්කෝතු එකොළහක්ම කෑවා. තාර පැටව් එක්ක හිතේ හැටියට සෙල්ලම් කළා.
"ස්තූතියි! තාරාවී...." ගෙදර යන්න වෙලාව ආවාම නපුරු නරියා හැමෝගෙන්ම සමුගත්තා.
"නෑ.. නෑ.. නපුරු නරියෝ මමයි ඔයාට ස්තූති කරන්න ඕනෑ.." තාරාවි කීවා. "ඔයා මට පස්වැනියව හොයල දුන්නා.. ඒ නිසා ඔයා වීරයෙක්.."
"තාරාවී.." නපුරු නරියා ලැජ්ජාවෙන් තාරාවිට කතා කළා. "ඔයාට පුළුවන්ද අද ඉඳලා මට ආදරණීය නරියා කියලා කතා කරන්න.."
තාරාවි හිනා වුණා. "එහෙම දෙයක් කරන්න ඕනෙ නෑ නරියෝ.." තාරාවි නරියව ආදරෙන් බදාගත්තා.
"ඔයා හැමදාම හිටිය නපුරු නරියමයි. හැබැයි අපේ නපුරු නරියා හරි කරුණාවන්තයි.. !"
[පින්තූර : ලීන් චැප්මෑන් | Lynne Chapman]
පරිවර්තනය - මුතු පබාමේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
