එය පාස්කු වේ පූර්ව භාගය විය. හිම මත ලිස්සා යාම මේ දැන් අවසන් වූවා පමණි. හිම කැටිති තවමත් ගෙවතු මත වැතිර ගත් වනමය. ඉන් ගලා එන දිය දහරාවන් ගෙන් සැදු කුඩා ඇලවල් වීදිය ඔස්සේ පහළට ඇදෙයි. අහල පහළ ගෙවල් දෙකක පුංචි ගෑණු ළමෝ දෙදෙනෙක් ගොවි පලවලින් ඉවත ලූ ජලය ගලාවිත් එක් රැස් වී සැදුණු කුඩා මඩකඩිත්තක් තැනුණු ගෙවතු අතරෙහි වූ කුඩා පටු මගෙහි දී හමුවූහ. එක කෙල්ලක වඩා කෙසඟ වූ අතර අනෙක් කෙල්ල තරමක් වැඩුණු එකියකි. මව්වරුන් විසින් ඔවුන් දෙදෙනාට අලුත් ඇඳුම් අන්දවා තිබිණි. එක් කෙල්ලක් නිල් පැහැ ගවොමකින් සැරසී සිටියාය. අනෙක් කෙල්ල කහ පැහැති මුද්‍රිත ගවොමක් හැඳ සිටි අතර දෙදෙනාම රතු පැහැ ලේන්සු වලින් හිස් වසා සිටියහ. ඔවුන් මේ දැන් පල්ලියෙන් සිට ආවා පමණි. එකිනෙකා ගේ අලුත් ඇඳුම් එකිනෙකා ට පෙන්වා ගත් ඔවුහූ සෙල්ලමට වන්හ.
හැඳ සිටි සපත්තු සමගින්ම පුංචි කෙල්ල මඩ කඩිත්තට පනින්නට තැත් කළාය.ඒ දුටු වැඩිමහල් කෙල්ල කෑගෑවාය.
"ඔහොම වතුරට බහින්නෙපා මලාෂා. අම්මා බනියි ඔයාට. මගේ සපත්තුයි මේසුයි මං ගලවන්නයි යන්නේ. ඔයත් ගලවන්න." ඈ කීවාය.
ඉදින් ඔවුහු එසේ කළෝය. පසුව සායවල් අතින් අල්වාගෙන මඩ කඩිත්ත දෙසට ඇවිද ගියෝය. වතුර මලාෂාගේ වළලු කර තෙක් තිබිණි.
"මේක ගැඹුරුයි අකෝල්යා. මට බයයි!" ඈ කෑගෑවාය.
"මෙහෙ එන්න. මේක ඒ තරම් ගැඹුරු නෑ" අනෙකා පිළිතුරු දුන්නාය.
"මලාෂා බලාගෙන, වතුර ඉහින්න එපා ඇවිදිනකොට. ඔන්න පරිස්සමට ඇවිදින්නෝනේ..." දෙදෙනා එකිනෙකාට සමීප වූ විට අකෝල්යා කුඩා කෙසඟ කෙල්ල අමතා කීවාය.
අකෝල්යා එසේ කියනවාත් සමගම මලාෂා වේගයෙන් ජලය මතට පා තැබුවාය. ඉන් ඉහුනු අපිරිසිදු ජලයෙන් අකෝල්යාගේ ගවොම මත පැල්ලම් ඇති කෙරිණි. එපමණකින් නොනැවති ඇගේ නාසයත් ඇසුත් ඉන් තෙමී ගියේය. ඇගේ ගවොමේ වූ මඩ පැල්ලම් දැක කෝපයට පත් වූ අකෝල්යා මලාෂා ට පහර දෙන්නට යයි සිතා ඈ පසුපසින් දිව ගියාය. අකෝල්යාව තමා කරදරයට පත් කළ බව වටහා ගත් මලාෂා ඉන් තැතී ගැනී වහා දිවයන්නට සිතා මඩ කඩිත්තෙන් පැන ගෙදර යන්නට සූදානම් වූවාය. ඔන්න එවිටම වාගේ අකෝල්යාගේ මව එතැන පසු කරමින් යමින් සිටියාය. කිළුටු වූ අකෝල්යාගේ සාය සහ ගවොමෙ අත් දුටූ ඇය,
"විසේකාර කෙල්ල. මක් කරගත්තද මේ අලුත් ඇඳුමට?" යි ඇසුවාය.
"මලාෂා මඩා ඉස්සා ගවුමට. එයා ඕනෙකමින්මයි එහෙම කළේ." කෙල්ල පිළිතුරු දුන්නාය.
මළාෂා අල්ලා ගත් අකෝල්යාගේ මව ඇගේ ගෙල පිටුපසට පහරක් එල්ල කළාය. මළාෂා මහ හඬින් හඬන්නට වූයේ මුලු විදීයෙම යන්නවුන්ට ඇසෙන්නටය. එය ඇසී ඇගේ මව වහා වීදියට දිව ආවාය.
"මගෙ කෙල්ලට ගහන්නෙ මොකද?" එසේ අසමින් මලාෂාගේ මව තම අසල්වැසියාට දොස් නගන්නට වූවාය. විසි කරන එක් එක් වචනයක් පාසා තව තවත් වචන දහස් ගණනක් මැවෙමින් සිදුවීම ද්වේෂ සහගත රණ්ඩුවක් බවට පෙරළිනි. මිනිසුන් එකා දෙන්නා බැගින් එම ස්ථානයට ඇදුනු අතර මොහොතකින් එතැන මිනිසුන්ගෙන් පිරීතිරි යන්නට වූයේය. හැම දෙනාම කෑ කොස්සන් ගසන්නට වූ අතර සවන්දෙන්නට තරම් කෙනෙකු ඒ අතර නොවූයේය.
මාරුවෙන් මාරුවට වරෙක දෙදෙනාගේ පැත්ත ගමිනින් ද, එකිනෙකා තල්ලු කරගනිමින්ද සියල්ලෝම රණ්ඩුවේ පැටලී සිටින අතරතුර මෙය සමථයකයට පත් කරන්නෙ මැයි සිතූ අකෝල්යාගේ අත්තම්මා ඔවුන් අතරට පැමිණියාය.
"මේ වගේ හැසිරෙන එක හරිද මං අහන්නෙ? අනිත් එක මේ වගේ දවසක? සතුටින් ඉන්නෝනෙ දවසක මේ වගේ සුළු සුළු දේට ආරවුල් ඇති කරගන්න එක හොඳ මදි. ඒ ගැන හාංකවිසියක්වත් නැද්ද හැබෑට, මං අහන්නෙ?"
මැහැල්ලට ඇහුම්කන් නොදුන් ඔවුහූ ඈ පසෙකට තල්ලු කොට දැමුවෝය. අකෝල්යා සහ මලාෂා ට ම හැර, කෑකොස්සන් ගසන පිරිස සන්සුන් කිරීමට ඕ අපොහොසත් වූවාය. ගැහැණුන් දෙදෙනා ඔවුනොවුන් ට දෙස් තබා ගන්නා අතර තුර තම ගවොමේ මඩ පිසදා ගත් අකෝල්යා නැවත මඩ කඩිත්ත වෙත දිව ගියාය. කුඩා ගල් කැබැල්ලක් අතට ගත් ඈ මඩ කඩිත්ත ඉදිරියෙන් පොළොව සූරා වීදීය දෙසට ජලය බැසයන පරිදි කුඩා ඇලක් සෑදූවාය. එවිටම වාගේ මළාෂා ද දිව විත් වහා ඇය හා එක් වූවාය. කුඩා ලී පතුරක් සොයා ගත් ඈ කුඩා ඇල පහර තනන්නට අකෝල්යාට උදවු වුවාය.
මැහැල්ල තව දුරටත් රණ්ඩුවේ පැටලී හුන් මිනිසුන් සමථයකට පත් කරමින් හුන් තැනට කුඩා දිය පහර ගලා ගෙන යන්නට වූයේය. ඒ පසුපසින් කුඩා දැරියෝ දෙදෙනා දිව ගියහ. එකකු දිය පහරේ මේ පස ද අනෙකා අනෙක් පස ද ලෙස.
"අල්ලන්න! මලාෂා අල්ලන්න!" අකෝල්යා කෑ ගසන්නට වූවාය. සිනාව කොතෙක්ද යත් මලාෂා ගේ මුවින් එකදු වදනක් හෝ නික්මුණේ නැත.
දිය පහර ඔස්සේ ඉදිරියට ගසා ගෙන යන කුඩා ලී කැබැල්ල පසුපස මහත් ප්‍රීතියෙන් කෑ ගාමින් කුඩා දැරියෝ දෙදෙනා කෑ කොස්සන් ගසන මිනිසුන් දෙසට දිව ගියහ.
ඒ දුටු මැහැල්ල මෙසේ කීවාය.
"උඹලට ලැජ්ජා නැද්ද? මේ වගේ පොඩි දරුවන්ගේ දේවල් වලට පැටලෙන්නෙ. උන්ටම උන් ගැන අමතක වෙච්චි. උන් සන්තෝසෙන් සෙල්ලං කරන හැටි බලාපල්ලා. අනේ, පුංචි පැටවු! උන් උඹලා ඔක්කොටම වඩා නුවණක්කාරයි!"
මිනිස්සු කුඩා දැරියන් දෙස බැලූහ. ඔවුන්ට තම තමා පිළිබඳ මහත් ලජ්ජාවක් හට ගත්තේය. අවසන දැරියන්ට හිනාවෙමින් ඔවුහු නිවෙස් බලා ඇදී ගියෝය.
"උඹලා කවදාවත් ආපහු හැරිලා පොඩි දරුවො වගේ නොවුනොත් නං උඹලට කිසි කාලෙක ස්වර්ගයට යන්න ලැබෙනවා කියන්නෙ බොරුවක්!"
ලියෝ තෝල්ස්තෝයිමේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
|
