ළමා කවි - කුමාරතුංග මුනිදාස

මී මැස්සා - එහි බැස්සා
මල උස්සා - බල ගස්සා

ගොඩ ඉතා - ලොකු සතා
බලවතා - දළ ඇතා

ලොල් වඩමු - මල් කඩමු
වැල් ගොතමු - බෙල්ලෙ ලමු

ගස වතුසුදු - වී පිරිසිදු
පොහොය නැත දු - සිල්ගත් බඳු

ගස අග නා - අර රඳ නා
මලට ම නා - බොහොම හි නා

-කුමාරතුංග මුනිදාස-
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
| | edit post
කවි - (සිරිත් මල් දම)

මහලු අයට සරදම් නො කරන්නේ
විහිළු කමට ගල් මුල් නො ගසන්නේ
යහළු කමට ඔලගුව නා ඳින්නේ
මහලු අයට කරුණා කර පන්නේ

දුප්පත් නෑයන් සළකා පන්නේ
පරඬැල් විලසින් එම නො සිතන්නේ
සරදම් කරමින් දුරු නො සිතන්නේ
හිඟ මඟ බලමින් සනසා පන්නේ
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
| | edit post
නිල් අහස් තලේ

නිල් අහස් තලේ අගේ
නෑ වළාකුළු
ලස්සනයි පුරා හඳේ
රැස් විහීදිලා //

නිල් නෙළුම් නිදා වැටේ
මානෙල් මල් පිපී
ලස්සනයි පුරා හඳේ
රැස් විහීදිලා //

මල් විසිරීලා වගේ
තාරකා පිරී
ලස්සනයි පුරා හඳේ
රැස් විහීදිලා //

ලස්සනයි පුරා හඳේ
රැස් විහීදිලා


ගී පද : ?
ගීත මියැසිය : ?
ගායනය : කීර්ති පැස්කුවල් සහ ළමා පිරිසක්


මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
Labels: | | edit post
බීරි අලියා - සුනිල් සරත් පෙරේරා
බීරි අලියා

බිහිරිව අලියා ඇත්ගාලේ
වැනි වැනි හිටියා ගමරාළේ
මිහිරට වයනා වීණාවේ
තාලෙට මතු වෙයි ගී රාවේ

මහ ලොකු කන්දෙක නොම සැලුවා
හොඬ හකුළා කිතුලක් තැලුවා
වෙණ වෙණ හඬ තව තව නැඟුවා
අලියා හට ගානක් නැතුවා

වාදකයා වීණා ගානා
වන වන ඔළුවක් ඉඟි පානා
අලියා ඉන් කලබල නූනා
ලේනෙකු හිඳ ටිං ටිං ගානා

වීණා තත් බිඳිනා හඬ රසයක් නැති සැටි යා
අලියා කට බලියා ගෙන ඔහේ බලා සිටි යා

"මල් පෙරහැර"
-ළමා ගී-
සුනිල් සරත් පෙරේරා මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
| | edit post
"විලී"ගේ රස කතා - 03 - [මාගරට් ගෝර්ඩන්]

ඔන්න ඉතින් දවසෙ වැඩ ඉවර කරලා අම්මා ගෙදර ආවා. හෙන්රි ත් ගෙදර ආවා. ජෙනි ත් ගෙදර ආවා. තාත්තාගේ සපත්තු උණුසුම් වෙන්නට කියලා අම්මා ඒවා ගිනි උඳුනට ලං කලා.

හුඟ වෙලාවක් බසයක් එනතුරු බලා හිටපු තාත්තාත් ඔන්න ගෙදර ආවා. ආ හැටියෙම තාත්තා දැක්කා ගිනි උඳුන ළඟ උණුසුම් වෙමින් තිබුනු එයාගෙ සපත්තු. ඉතින් සපත්තු දමා ගන්නයි දැන් තාත්තාගේ සූදානම. ගිනි උඳුන ළඟට ගිහින් තාත්තා දකුණු සපත්තුව දමා ගත්තා කිසි කරදරයක් නැතුවම. ඊළඟට වම් සපත්තුව. දමනවා දමනවා...ම්හු...ඇතුලට යන්නෙම නැහැ. කොතෙක් දැඟලුවත් සපත්තුව දමන්නම බෑ.


ඔන්න ඒ අතරේ අපේ පුංචි විලී හීනයක් දැක්කා. මොකද්ද දන්නවද ඒ හීනය? මහ විසාල හිපපොටේමසයෙක් විලීගේ ඇඟ උඩ ඉඳගෙන ඉන්නවා. හිපපොටේමසයාගේ බර කොච්චරද කියනවා නම් පුංචි විලී තක්කාලි ගෙඩියක් වගේ තැලීගෙන තැලීගෙන යන්න පටන් ගත්තා... බයවුණු පුංචි විලී එක පාරටම අවදි වෙලා තාත්තාගේ මාපටැඟිල්ල හපා කෑවා.

"ඌ...ඌ...යී!" තාත්තා කෑ ගැහුවා. සපත්තුව පැත්තකට විසි වුනා. එක කකුලකින් පැන පැන ගිය තාත්තා පුටු සැටියේ ඉඳගත්තා.

"හෙන්රි, ආයෙත් හෙම ඔය විසේකාර මීපැටියව එළියට දමලා තිබුනොත් මං හොඳ වැඩක් කරනවා ඔන්න... එහෙම වුනොත් තව දුරටත් ඌ මෙහෙ තියාගන්නෙ නැහැ. තේරුනාද?" තාත්ත තරහෙන් කිව්වා.

"ඒත් තාත්තේ...." බිම බලාගෙන හෙන්රි කිව්වා.

ඒ අතරෙ පණ බේරගත්තු විලී මී ගුලෙන් රිංගලා ආපහු එයාගෙ ගෙදර ගියා.

"කොහෙද හිටියෙ මෙච්චර වෙලා?" විලීගේ අම්මා ඇහුවා.

"එකතු කිරීම එක ගණනක් වත් හදලා නැහැ" විලීගේ තාත්තා පැමිණිලි කළා.

"මොකක්?" පුරුදු විදියටම විලී ඇහුවා.

"එකතු කිරීම... එතකු කිරීම" විලීගේ අම්මා ඔන්න ආයෙමත් විලීට මතක් කලා.

ඊළඟට.......
මේ බූන්දිය ඔබේ මූණු පොතට එක් කරන්න | Share this Boondi on Facebook
Labels: | | edit post
Related Posts with Thumbnails